\n\n
Armand, de bekendste protestzanger van Nederland, is op 69-jarige leeftijd overleden, zo meldt zijn management vandaag. Armand, vooral bekend van zijn hit 'Ben ik te min' die in 1967 veertien weken in de Top 40 stond, eerder dit jaar in de Volkskrant: ''Ben ik te min' is aardig actueel gebleven. Wat dat betreft is er de afgelopen vijftig jaar geen kloot veranderd. De wereld is alleen maar grimmiger geworden. Daarom zeg ik: je moet je eigen wereld maken. Love, peace en happiness is nog steeds wat de maatschappij redt'. Sinds een aantal jaar liet de Eindhovense Armand weer van zich horen. Na medewerking aan 'Ali B op volle toeren' maakte hij een plaat met Lucky Fonz III en Dave von Raven van The Kik. Ze traden gezamenlijk op. 'De groep mensen tussen de 15 en 25 jaar die naar mijn optredens komt, heeft zich al die tientallen jaren ververst. Was dat niet zo, dan speelde ik niet meer. Dat ik een sixtiesartiest word genoemd, komt door de mensen die na de jaren zestig in slaap zijn gevallen. Over nostalgie kan Dave gloeiend vertellen. Nostalgie impliceert dat iets voorbij is. Nostalgisch zijn is dus een bord voor je kop hebben, want tijd kan niet voorbij zijn. Het gaat altijd door en door. Als je je daar niet op instelt, kun je beter meteen van de flat springen'. Zelf voelde hij zich, misschien dankzij gebruik van marihuana, nog jong. 'Op het moment dat ik ergernis voel opkomen, maak ik een blow en is het voorbij. Daar ben ik mee gezegend. Laatst vroeg iemand mij of ik er niet bang van word dat leeftijdsgenoten wegvallen. Moet je eens goed luisteren, zei ik. Er worden nog steeds meer mensen geboren dan er doodgaan, dus er is niets aan de hand. Ik ga liever om met jonge dan met oude mensen. Bij jonge mensen is er nog hoop. Het zijn studenten die de omkeer moeten maken. Op het moment dat ze getrouwd zijn en een paar kinderen hebben, is het afgelopen'. Armand - eigenlijk Herman George van Loenhout - was al geruime tijd ziek en stierf in een ziekenhuis in Eindhoven. Wegens zijn astma hadden artsen voorspeld dat hij nog geen 20 zou worden. Volgens Armand was elke dag dan ook een bonus. In Trouw zei hij over de dood: 'Wat is nu helemaal het leven? Leven is elke morgen wakker worden. En je wordt veel vaker wel wakker dan niet wakker, want dat gebeurt maar één keer. Daar moet je je dus vooral niet te druk over maken'.
Bron(nen): de Volkskrant Omroep Brabant