Ernst Daniël Smid: 'Dat ik niet meer kan zingen is kut, zwaar kut'

Hij heeft Parkinson. Eerst wist hij het niet, en toen hij het wel wist mocht niemand het weten. Maar nu is hij er open over, zegt zanger Ernst Daniel Smid tegen Tubantia. ,,Een zangleraar zei op een gegeven moment: laat je eens testen op parkinson, want je hoofd schudt heel voorzichtig als je een tijdje stil zit. Ik dacht: parkinson, doe even normaal man. Dus ik ging naar mijn huisarts en die zei: nee hoor, je hebt geen parkinson. Een jaar later had ik echter de diagnose toch binnen. Het trillen was steeds erger geworden. Ze hebben een MRI-scan van mijn hersenen gemaakt. Daar zitten twee punten die dezelfde kleur moeten hebben, maar bij mij was de een dof, de ander glanzend. Een typisch parkinsonbeeld, zei de dokter.”

Het ergst is dat hij niet meer kan zingen. ,,Dat is kut. Mag je zo opschrijven. Zwaar kut. Zingen is altijd mijn leven geweest. En nu ben ik veranderd in een wrak. Er is een mooie voorstelling van gemaakt waar ik mee het land in ga. De voorstelling heet Smelt en gaat over een grootheid die een wrak wordt. Ik spiegel mij in dat stuk aan een jongeman die zangles komt nemen. Ik ga met hem in discussie over de zin van het leven en de zin van carrière maken. Veel mensen, en ik ook, jakkeren maar door en kijken niet genoeg achterom.”

,,Ik ben niet bang voor de dood. Ik wacht niet af tot ik slijm ophoest en scheefgezakt in een rolstoel zit. Dat gaan we niet doen. Ik heb me aangemeld bij de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillige Levenseinde. Ik ga niet afwachten. En als ik straks dood ben en mijn muziek wordt gedraaid, mogen mensen janken. Nu nog niet.”

Bron(nen): Tubantia