\n\n
Herman Finkers duikt dit voorjaar in het diepe. Voor het eerst in zijn carrière speelt de 65-jarige cabaretier de hoofdrol in een speelfilm, De Beentjes van Sint-Hildegard, waarvoor hij ook het scenario schreef. Regisseur Johan Nijenhuis, de maker van hits als Costa!, De Toscaanse bruiloft en Verliefd op Cuba, wilde zelf ook eens een andere weg inslaan en vroeg de komiek of hij brood zag in een Nederlandse remake van een Tsjechische film over een ouder echtpaar dat na dertig jaar de balans van hun leven opmaakt.
De Twentse cabaretier werd heel blij van de andere vorm die hij kon verkennen om zijn humor en observaties in te gieten "Ik was weer nieuwsgierig naar het resultaat, net zoals ik dat vijf jaar geleden met de oudejaarsconference was. En daarvóór met mijn voorstelling Na de pauze, en niet te vergeten de Twentse serie Van jonge leu en oale groond, mijn eerste samenwerking met Johan. Met mijn reguliere shows had ik zo'n twintig jaar geleden het gevoel dat ik steeds iets nieuws en iets beters moest maken, maar dan op dezelfde manier." Sinds 1998 heeft Finkers geen voorstellingen 'oude stijl' meer gemaakt.
Qua toon doet De Beentjes van Sint-Hildegard ergens denken aan het werk van Woody Allen, erkent ook Finkers zelf. "Dat gevoel had ik vooral toen we in Roombeek in Enschede draaiden in een spiksplinternieuw appartement", legt hij uit. "Het had iets heel futuristisch, al is er natuurlijk een groot verschil met Woody Allen. Die is heel hyper en druk, terwijl de dialogen in deze film kortaf en rustig zijn."
Leerproject
Finkers gebruikte de film ook als leerproject; zo had hij bij producent en regisseur Nijenhuis bedongen dat hij bij elk facet van het filmmaken betrokken zou worden. De komiek had een stem in de casting, keek mee bij het componeren van de muziek, schreef een liedje voor de film en zat alle montagedagen aan tafel met Nijenhuis en editor Bas Icke. "Het is heel grappig hoe je pas in de montagekamer het ritme van de film ontdekt", legt de hoofdrolspeler uit. "Het script bleek veel te lang; de eerste versie was bijna 2,5 uur. Dat is teruggebracht tot 100 minuten. Johan zei achteraf dat hij bang was dat ik heel erg de neiging zou hebben mijn script te gaan verdedigen als er geknipt zou gaan worden. Maar tot zijn opluchting was ik zelf uiteindelijk nog veel strenger in het weglaten of inkorten van bepaalde fragmenten dan hijzelf."
Een ander cruciaal verschil is dat bij film pas achteraf duidelijk wordt of het werkt of niet. "Ik ben gewend dat een rollende lach in de zaal bevestigt dat iets dat ik heb geschreven goed is of niet", legt de Twent uit. "Stel je Toon Hermans en zijn roepie-roepie voor zonder de lach; dan blijft er niets van over." Gelukkig organiseerde Nijenhuis na de voorlopige montage een test-viewing in Utrecht. "Wij namen vlak voor het begin van de film stiekem plaats achter in de zaal", lacht Finkers. "Het was fijn dat er goed werd gereageerd. Alles werd opgepikt."
De Beentjes van Sint-Hildegard is vanaf 11 februari in de Nederlandse bioscopen te zien.