\n\n

Het ware verhaal achter de zelfmoord van Robin Williams: "Het was alsof hij verdronk in zijn symptomen"

Beroemd
door Adminzaterdag, 01 oktober 2016 om 16:19
welingelichtekringen header 1
Op 11 augustus 2014 pleegde acteur Robin Williams zelfmoord. De ware reden werd pas na maanden duidelijk. Hij bleek aan de zeldzame ziekte Lewy Body Dementie te lijden. In een hartverscheurende brief beschrijft zijn vrouw Susan Schneider Williams het verloop van de ziekte. Rond oktober 2013 was Robin voor het eerst in behandeling bij een dokter voor een groot aantal onduidelijke klachten, zoals constipatie, slapeloosheid en maagzuur. Ook trilde zijn linkerhand een beetje, maar dat zou door een schouderblessure komen. Ineens kreeg hij ook buikpijn en angstaanvallen. De klachten kwamen en gingen, maar werden op den duur steeds erger. Hij kreeg ook last van paranoia, waanbeelden en geheugenproblemen. Tijdens de opnames van 'Night at the Museum 3' in april 2014 kreeg hij een zware angstaanval en hij had moeite om zijn teksten te onthouden. Robin was zijn verstand aan het verliezen en hij was zich ervan bewust. "Hij was briljant en hij was een briljant acteur. God weet hoe lang en hoeveel hij voor iedereen probeerde te verbergen. En hoe groot zijn lijden en zijn verdriet waren. Vechtend tegen iets waarvan hij de naam niet eens kende", aldus Susan. Op 28 mei, na eindeloze onderzoeken, kwam er een diagnose: de ziekte van Parkinson. "We hadden een antwoord. Ik werd overspoeld door hoop. Maar iets in mij wist dat Robin het niet geloofde." De acteur ging verder achteruit. "Zijn stem werd zwakker, zijn linkerhand beefde als nooit tevoren en hij liep moeilijk. In gesprekken moest hij vaak naar zijn woorden zoeken en dat haatte hij. Het was alsof hij langzaam verdronk in zijn symptomen. En ik verdronk mee." Half augustus leek het even beter te gaan. Ze genoten samen van een heerlijk weekend zoals vroeger. "Het was eigenlijk als één langgerekte date", aldus Susan. "Die zondagavond toen we gingen slapen, zei hij: 'Slaap lekker, mijn liefste' en hij wachtte op mijn gebruikelijke antwoord: 'Slaap lekker, mijn liefste'. De volgende morgen was hij dood."