\n\n

Johan Derksen wazig door zware slaappillen

Beroemd
door anpzaterdag, 29 april 2017 om 12:36
johan derksen wazig door zware slaappillen1493463167
Wilfred Genee schrok zich 'van de week echt even een hoedje' toen hij een belletje kreeg van de vrouw van Johan Derksen. Ze zei dat het niet goed ging met de voetbalanalist. Hij bleek de weg kwijt te zijn nadat hij zware slaappillen had geslikt.
In Voetbal Inside legde Johan vrijdagavond uit dat hij al jaren slaappillen neemt. ''Ik vreet tot mijn dood een slaappil iedere avond.'' Maar van zijn huisarts krijgt hij die niet. Die zijn namelijk verslavend, waarschuwde zijn 'keurige, ethische' huisarts. ''Wat de fuck kan mij dat schelen of ze verslavend zijn'', gaat Derksen verder. ''Dan moet je ze op internet bestellen. En dan kan wel, maar dan komen ze uit India of zo. Goed spul, maar daar was ik doorheen.''
En de voetbalanalist heeft naar eigen zeggen nogal een druk leven. ''We hadden maandag een vergadering, dat werd ook laat, en ik moest 's ochtends om half zeven op want de hond moest naar de dierenarts, dus ik denk: ik neem zo'n inslapertje.'' Dat 'inslapertje' had Derksen gekregen van een zanger van een van zijn bluesconcerten, met de waarschuwing: 'ze zijn wat zwaar hoor'.
Zombie
Bij thuiskomst nam hij zo'n pil. ''Maar ik voelde niks. Dus ik na een half uur mijn bed uit en ik nam er nog eentje. Dat waren er twee. Ik ben om half zeven wel wakker geworden van de wekker, heb gedoucht en vervolgens is mijn vrouw met een zombie op stap geweest. Want bij die dierenarts heb ik in de wachtkamer gezeten alsof ik niet goed wijs was.'' Johan kan zich niets meer herinneren van zijn bezoekje aan de dierenarts.
Johans vrouw, Genee en René van der Gijp maakten zich zorgen en dachten eerst aan een tia. De dokter werd daarom gebeld. ''Dus ik leg hem uit dat ik misschien wel het verkeerde slaaptabletje heb genomen. Ik vertel hem het merk en hoeveel milligram. Toen schoot hij in de lach en zei: 'Dat meen je niet. Die schrijf ik heel enkel voor en alleen aan terminale patiënten''', besluit Derksen zijn verhaal.