Jan des Bouvrie is in een gesprek met Volkskrant Magazine helemaal zichzelf. Hij vertelt dat hij steeds briljanter wordt naar mate hij ouder wordt. En hij vertelt ook wat hij vindt van vrouwen. Die zeuren. En wat hij daar tegen doet.
"Mijn eerste vrouw mocht nog wel eens zeuren. Vandaar dat rare gedrag (zie hieronder, red) van me, daar is het door gekomen - omdat ze zeurde, ben ik steeds meer afstand van haar gaan nemen. Kijk maar eens om je heen, hoeveel mannen er gaan scheiden omdat hun vrouwen zeuren. Monique zeurt nooit. Zeuren is bijvoorbeeld de vraag: waar was je, wat heb je gedaan? Dat kunnen vrouwen erg doen, en daar kunnen mannen niet tegen. Monique vraagt nooit waar ik was. Die vertrouwt me.’
En dat rare gedrag? Dat was dagelijks vreemdgaan. Met iedere vrouw die voor handen was.
"Ik ben nu 34 jaar met Monique, en sindsdien ben ik nooit meer vreemdgeweest. En daarvoor iedere dag.’ Daarom is Jan weggelopen bij zijn eerste vrouw. Hij werd moe van het vreemdgaan.
"Toen ben ik weggelopen, bij haar, mijn eerste vrouw. Ze was heel mooi, Joke heet ze. Maar ik kon er niet meer tegen dat ik elke dag moest liegen. Ik doe altijd waar ik net even zin in heb, ik leef zoals het in me opkomt. Ik heb er ook geen spijt van, van vroeger. Ik was 21 toen ik met Joke trouwde, we kregen snel kinderen. Weet je hoe het begon, dat vreemdgaan? Hoe kan ik dit nou goed tegen je zeggen. Ik raakte bevriend met fotograaf Paul Huf. Hij had een dochter, Barbara Huf. Zij werd verliefd op mij, en ik ook op haar. Het was een énige meid.
‘Ik wil er niet te veel over zeggen, maar ik ken bijna geen man die dat niet heeft gedaan. Ik verontschuldig me niet"