Alain de Botton: Ode aan het Kijken

In '' heeft uitgeverij Atlas heeft een aantal korte amusante artikelen van Alain de Botton gebundeld. In schrijft hij over een typisch De Bottonthema: het verlangen naar gewoonheid. Hij brengt een ode aan zijn geboorteplaats Zürich. Tegenwoordig is er niets zo beschamend als 'net zo worden als iedereen', kleinsteeds, burgerlijk en braaf. Maar als iedereen 'apart' wil zijn, wordt het streven naar distinctie saai. Dan is het juist fantasievol om te genieten van het burgerlijke Zürich. Veel stukken zijn melancholiek van toon. Zo schrijft hij over de troost van wegrestaurants, luchthaventerminals en andere lelijke plaatsen. Ze doen denken aan de schilderijen van Edward Hopper, wiens werk 'treurig is, maar niet treurig stemt'. Ze maken de eenzaamheid 'draaglijk, aangenaam zelfs, omdat ze niet ontstond te midden van uitbundige kameraadschappelijkheid'. Schijnbaar desolate locaties, en toch beter dan thuis, waar de gezellige inrichting je herinnert aan alles wat je mist of verloren bent. Het zijn typisch plaatsen om 'Ode aan het Kijken' te lezen, mijmerend achter een glas bier, dagdromend over andere vreemdelingen.

Bron(nen): de Volkskrant