'In Bloemendaal is geen plek voor losers'

Bloemendalers zijn heel boos over wat Tatjana van Zanten in de roman ‘Supergelukkig’ heeft geschreven over de Bloemendaalse jetset. Ze nemen het Van Zanten kwalijk dat ze de vuile was heeft buiten gehangen. Terwijl de schrijfster slechts een humoristische zedenschets wilde maken met een serieuze ondertoon. 'Maar inmiddels is het boek uitgegroeid tot een soort hype in medialand', zegt ze in het . In haar boek schetst Van Zanten het mondaine leven in Bloemendaal. Mannen werken, en vrouwen drinken witte wijn en brengen hun dagen door bij de schoonheidsspecialiste, de kapper, de sportschool, en de personal trainer. Het dorp telt veel au pairs. ‘’ is een roman, zegt Van Zanten. 'De uitspraken kloppen wel, maar de personen heb ik erbij verzonnen. Dat snappen mensen niet. Het is geen sleutelroman, meer een persoonlijke kijk op het leven hier. Althans het leven van de elite. En dan nog uitvergroot.' Mensen die denken dat ze een hekel heeft aan Bloemendaal zitten helemaal fout. 'Ik houd van dit dorp en ik maak grappige, humoristische dingen mee. Toen ik ook met de keerzijde van de medaille werd geconfronteerd, het pesten op school, wilde ik erover schrijven.' Het is de donkere kant van een van de rijkste gemeente van Nederland. Verliezen worden er gezien als zwakte, presteren is het hoogste goed. 'Zwakte wordt niet geaccepteerd. Van begin af aan wordt kinderen duidelijk gemaakt dat ze niet mogen falen. Voor losers is geen plek. Dat geldt ook voor kinderen die gepest worden', aldus Van Zanten.

Bron(nen): Haarlems Dagblad