De conventionele manier van denken in Amerika en Europa maken de dingen nog erger, zegt Paul
Krugman in zijn boek '
End This Depression Now!'. Zonder een radicale ommezwaai in het economische beleid van de VS en Europa is de meest waarschijnlijke uitkomst een langdurige depressie, misschien niet zo ernstig als in de jaren '30, maar wel met duidelijke overeenkomsten, vooral wat betreft de onnodig hoge werkloosheidscijfers. Volgens Krugman kunnen fiscale bezuinigingsmaatregelen, een veelvoorkomend idee aan beide zijden van de Atlantische Oceaan, ons niet veel goeds brengen. Deze nieuwe 'soberheidsideologie', zegt Krugman, verwerpt het centrale uitgangspunt van Keynes: 'De economische groei, niet de malaise, is de tijd voor soberheid.'
Krugman gaat uit van de Keynes' definitie van een depressie: 'Een chronische toestand van verminderde activiteit gedurende een langere periode zonder duidelijke tendens richting van herstel of ineenstorting. van de
economie'. Krugman schrijft dit toe aan een klassieke Keynesiaanse 'liquiditeitsval', waarin een private sector door schulden zo gefixeerd is op het vergaren van spaargeld, dat zelfs een rente van 0% hen er niet toe kan brengen om geld te lenen te lenen en genoeg te besteden om de economie weer op volle kracht te laten draaien. Krugman onderschrijft ook de klassieke Keynesiaanse oplossing: de overheid kan het gebrek aan privé-uitgaven compenseren door zelf het geld te laten rollen. Zelfs nu zou de werkgelegenheid in de VS in minder dan 2 jaar kunnen worden hersteld, stelt Kruger, als de overheid daar maar genoeg geld aan uit wil geven.
Wie Krugman kent, weet dat hij 2 gezichten heeft: enerzijds de Nobelprijswinnaar voor de Economie en hoogleraar Economie en Internationale Betrekkingen aan de Universiteit van Princeton, die door de hele academische wereld gerespecteerd wordt; en anderzijds de eigenzinnige, populistische polemist, die vooral bekend is door zijn columns in The New York Times. In dit boek vind je beiden terug, maar vooral de tweede slaat wild om zich heen en verwerpt ieder idee dat niet strookt met het zijne. Dat is jammer, het boek zou er baat bij hebben gehad als er meer ruimte was geweest voor diverse invalshoeken.