\n\n
Met zijn nieuwe roman, La carte et le territoire, maakt Michel Houellebecq opnieuw schandaal in Frankrijk. Dat sommige passages in het boek lukraak van Wikipedia zijn overgeschreven schijnt heel erg erg te zijn. Verder is in Parijs de vraag van het grootste belang of Houellebecq met deze roman misschien de Prix Goncourt in de wacht gaat slepen.
Het zijn zaken die Welingelichte Kringen volstrekt koud laten. De afgelopen dagen lazen we de best wel dikke roman (428 p.) en het enige dat telt is dat dit weer een bijzonder boek is. Houellebecq is het zeldzame voorbeeld van een populaire schrijver die veel in het nieuws is en die bovendien heel goed schrijft. Dat een schrijver in de mode is en ook nog bijzonder goed is, komt voor zover wij weten eigenlijk nooit voor.
Hoofdpersoon in La carte et le territoire is de schilder/fotograaf Jed Martin, woonachtig in Parijs, die op een komeetachtige manier carriere maakt als hij eenmaal heeft ontdekt dat hij goed bekende (wereldberoemde) mensen kan weergeven op het doek. Die beroemde mensen (Jeff Koons, Bill Gates, Steve Jobs, etc.) hebben er veel geld voor over op deze wijze te worden weergegeven en de miljoenen stromen binnen. Niet in de laatste plaats als de hoofdpersoon besluit naar ene Michel Houellebecq te gaan die een essay schrijft over de manier waarop Jed te werk gaat - Houellebecq de wereldberoemde schrijver - en dan gaat de carriere van de schilder helemaal van een leien dakje Deze setting biedt vele mogelijkheden om de moderne media- en kunstwereld op de hak te nemen (iedereen loopt achter 1 kunstenaar aan) en dat geeft het boek meermalen een licht satirisch karakter. Ook wordt er veel over leven en kunst gefilosofeerd als de schilder (Jed) en de schrijver (Houellebecq) elkaar opzoeken. Intussen is het decor van dit alles de wereld waarin wij leven - met tv, reclame, korte reisjes, vluchtige contacten en al die andere dingen die de meeste mensen (in de ogen van de schrijver) zo ongelukkig maken. Dat is net als in zijn eerdere werk weer heel goed en indringend gedaan. Ppnieuw geeft Houellebecq er blijk van dat hij het moderne (eenzame) leven goed weet te betrappen. Begin volgend jaar zal de Nederlandse vertaling verschijnen en als u plezier beleefde aan zijn vorige boeken, kunt u deze roman blind aanschaffen.
Het zijn zaken die Welingelichte Kringen volstrekt koud laten. De afgelopen dagen lazen we de best wel dikke roman (428 p.) en het enige dat telt is dat dit weer een bijzonder boek is. Houellebecq is het zeldzame voorbeeld van een populaire schrijver die veel in het nieuws is en die bovendien heel goed schrijft. Dat een schrijver in de mode is en ook nog bijzonder goed is, komt voor zover wij weten eigenlijk nooit voor.
Hoofdpersoon in La carte et le territoire is de schilder/fotograaf Jed Martin, woonachtig in Parijs, die op een komeetachtige manier carriere maakt als hij eenmaal heeft ontdekt dat hij goed bekende (wereldberoemde) mensen kan weergeven op het doek. Die beroemde mensen (Jeff Koons, Bill Gates, Steve Jobs, etc.) hebben er veel geld voor over op deze wijze te worden weergegeven en de miljoenen stromen binnen. Niet in de laatste plaats als de hoofdpersoon besluit naar ene Michel Houellebecq te gaan die een essay schrijft over de manier waarop Jed te werk gaat - Houellebecq de wereldberoemde schrijver - en dan gaat de carriere van de schilder helemaal van een leien dakje Deze setting biedt vele mogelijkheden om de moderne media- en kunstwereld op de hak te nemen (iedereen loopt achter 1 kunstenaar aan) en dat geeft het boek meermalen een licht satirisch karakter. Ook wordt er veel over leven en kunst gefilosofeerd als de schilder (Jed) en de schrijver (Houellebecq) elkaar opzoeken. Intussen is het decor van dit alles de wereld waarin wij leven - met tv, reclame, korte reisjes, vluchtige contacten en al die andere dingen die de meeste mensen (in de ogen van de schrijver) zo ongelukkig maken. Dat is net als in zijn eerdere werk weer heel goed en indringend gedaan. Ppnieuw geeft Houellebecq er blijk van dat hij het moderne (eenzame) leven goed weet te betrappen. Begin volgend jaar zal de Nederlandse vertaling verschijnen en als u plezier beleefde aan zijn vorige boeken, kunt u deze roman blind aanschaffen.
Bron(nen): Libération