\n\n
Dierenasiels hebben moeite om voor grote zwarte honden een nieuwe baas te vinden. Misschien is dat cultuurhistorisch bepaald. In Egyptische, Griekse, Romeinse en Noorse mythen worden zwarte honden vaak geassocieerd met de dood en het bovennatuurlijke. Ook in de Europese folklore worden zwarte honden afgeschilderd als hellehonden die zich ophouden bij de grens naar gene zijde. Hellehonden lijken op gewone grote zwarte honden, maar in hun ogen zie je een oranjerode gloed.
De media dragen ook niet bij aan het positieve imago van grote zwarte hond. In The Omen wordt de antichrist bewaakt door zwarte honden. De driekoppige hond die de Steen der Wijzen bewaakt in de eerste Harry Potter film is ook al geen doetje. En in de tv-serie Supernatural komt de hellehond ook regelmatig voor.
Potentiële baasjes worden afgeschrikt omdat ze denken dat deze honden gemeen en agressief zijn en/of omdat andere mensen denken dat je gemeen en agressief bent als je zo'n hond hebt.
Toen 60 mensen foto´s van Labradors met een verschillende kleur (zwart, bruin en blond) voorgelegd kregen, afgewisseld met foto's van allerlei rassen en kleuren en hen gevraagd werd (1) of ze de hond leuk vonden, (2) hoe vriendelijk ze dachten dat hij was, (3) hoe geschikt hij zou zijn als gezinshond en (4) hoe waarschijnlijk het was dat hij agressief kon zijn, bleek dat de zwarte Labradors significant slechter scoorden op deze 4 vragen dan hun bruine en blonde soortgenoten.
Naar voor de grote zwarte honden die in het asiel wegkwijnen, al is er volgens de auteur van het artikel in met weinig middelen wat aan te doen. Neem een groot zwart monster, doe hem een kleurrijke bandana om en noem hem Happy in plaats van Tarzan: succes gegarandeerd!
Bron(nen): Psychology Today