\n\n
Een voormalig wetenschappelijk medewerker van de University of British Columbia, Anne Adams, begon met schilderen nadat de eerste verschijnselen van een frontotemporale dementie (FTD) zich aandienden. Deze vorm van dementie gaat meestal gepaard met veranderingen in de persoonlijkheid, de taal en het gedrag. Naarmate ze minder goed kon spreken, werd ze steeds creatiever. Ze raakte gefascineerd door de componist Maurice Ravel, die aan dezelfde ziekte leed. Zo maakte ze een schilderij, getiteld 'Unraveling Boléro' waarin ze elementen van Ravel's muziek in beeld bracht.
Hoogleraar en kunstenaar Katherine Sherwood was 44 toen een hersenbloeding ervoor zorgde dat ze eenzijdig verlamd werd. Ze kreeg ook moeite met praten, maar bovenal veranderde het haar kunstwerken. Voor die tijd was kunst voor haar een intellectueel en angstbeladen iets.
Lester Potts begon pas met schilderen op zijn 72e toe hij Alzheimer kreeg: Door het bestuderen van deze kunstwerken kunnen wetenschappers hersengebieden in kaart brengen die onze creativiteit bevorderen dan wel afremmen.
Bron(nen): Los Angeles Times