\n\n
NRC TV-recensent Hans Beerenkamp op Twitter: Doorgaans fanatieke Twitteraars bij première #Anne durven alleen in DM te melden hoe verschrikkelijk slecht het was'. Onder regie van Theu Boermans hebben de acteurs precies de juiste balans gevonden: spaarzame momenten van comic relief, maar niet te veel, want daarvoor is het onderwerp te serieus', schrijft De Telegraaf. 'De laatste scène, een prachtig toneelbeeld, hakt er zo in dat het publiek muisstil is en aarzelt om het slotapplaus in te zetten, omdat het doorbreken van de stilte ongepast voelt. Dan heb je als makers de juiste snaar weten te raken. Chapeau.' Dagblad Metro is minder enthousiast: 'Hoofdrolspeelster Rosa de Silva (27!) is een uitstekende Anne. De zowel vrolijke, eigenwijze als drukke dagboekschrijftster zet ze overtuigend neer. Ondanks dit nog studerende talent is deze Anne-versie geen knaller geworden, maar ondanks mooie momenten eerder een wat lange zit.' Volgens de Volkskrant is ANNE 'onopgesmukt toneel met weergaloos mooie beelden'. 'De voorstelling ontrolt zich (...) als een vrij traditioneel en realistisch vormgegeven toneelstuk, waarin de techniek met rijdende schermen, tekstprojecties en filmbeelden slechts een bijrol speelt', aldus die krant. De vergelijking met 'Soldaat van Oranje' werd vooraf weggewuifd. 'Anne' wordt misschien gemaakt door dezelfde producent en hetzelfde artistieke team, maar dit is toneel en geen spektakelmusical, en de tribune draait niet. Het Parool: Toch vielen op de première van 'Anne' gisteren de overeenkomsten op: het enorme en technisch enorm geavanceerde decor, met gigantisch halfrond projectiescherm; de filmisch realistische aanpak in aankleding en spel, en het gebruik van archiefbeelden vermengd met theater. Maar waar de Soldaat gul, dynamisch en sensationeel is, blijft 'Anne' op artistiek vlak risicoloos en zelfs wat saai. 'Anne' is als een film, maar dan een film zonder close-ups. De geschiedenis wordt prachtig zichtbaar gemaakt, maar veel te weinig invoelbaar.