\n\n
Mitch Moxley kreeg een baan aangeboden als expert kwaliteitscontrole bij een bedrijf in China. Ervaring was niet nodig en die had hij ook niet. Hij zou $1000 per week verdienen en verblijven in een sjiek hotel, maaltijden inbegrepen. Vereist was enkel dat hij blank was, en in bezit van een pak.
Het bleek een zogenaamd ‘blanke man met stropdas gevalletje’. Je doet een pak aan, schudt een paar handen, en strijkt een salaris op. Je bent van kwaliteitscontrole, maar je controleert niets.
Ze werd Moxley, die in Beijng woont, een nepzakenman in China, wat een lucratieve schnabbel voor expats aldaar is. Een buitenlander in een mooi pak in dienst hebben, geeft een bedrijf status. Met nog vijf ‘collega’s’ reisde Moxley af naar Dongying waar ze de delegatie van een bedrijf uit California speelden. Er was een plechtige ceremonie waarbij een lint werd doorgeknipt en de burgemeester en de notabelen van de stad aanwezig waren, net als TV camera’s en journalisten. Daarna hing de delegatie nog een paar dagen rond in het kantoor en deden de nepzakenmannen of ze aan het werk waren. Voor de volgende klus kreeg Moxley de tip: neem een computer mee, dan kun je de hele dag film kijken.
Bron(nen): The Atlantic