Joris Luyendijk blogde twee jaar vanuit de Londense City over de financiële wereld. Hij sprak met meer dan tweehonderd betrokkenen en schrok van wat hij hoorde. 'Je verbaast je hoe weinig mensen precies weten wat er is gebeurd in 2008. Een bankier vertelde me dat hij in de bange dagen na de val van Lehman zijn vader opbelde; 'Pa, je moet nu al je geld van de bank halen en voedsel inslaan'', zegt Luyendijk tegen . Een bankier vertelde hem dat hij in de jaren dat hij werkte geen liefde meer gaf aan zijn naasten en nauwelijks contact had met mensen buiten zijn werk. 'Het is niet te bevatten. Ik heb net ontdekt hoe erg een faillissement van een bank voor de rest van de samenleving kan zijn. Dan vertelt die man me dat hij op een wolk zit met gelijkgestemden, compleet verslaafd aan zijn werk en niet te bereiken.' Volgens Luyendijk is er na de crisis veel te weinig gedaan aan de diepere oorzaken. Hij noemt:
banken zijn te groot om failliet te gaan, kredietbeoordelaars worden betaald door de banken en alles is gericht op het verhogen van de aandelenkoers op de korte termijn. Maar Luyendijk spreekt van één oerfout. 'Als je risico's neemt deel je wel mee in de winst, maar je krijgt niet de klappen als het fout gaat.' Zijn boek 'Dit kan niet waar zijn' met verhalen van betrokkenen bij de crisis ligt sinds een week in de winkel.