Waarom werken bij een start-up helemaal niet zo tof is

Hoge salarissen, spannende werkzaamheden en elke middag een luxe lunch en een Playstation om te ontspannen. Jasper, begin dertig, gaf zijn baan op om bij een hippe start-up te beginnen. Hij kwam van een koude kermis thuis. "Van binnen voldeed alles aan het beeld dat je van een start-up hebt," begint Jasper in . "Het kantoor als speeltuin, zoals we dat kennen van Google en zoals dat tegenwoordig in de hele technologiebranche te vinden is. Open ruimtes, veel glas, zitzakken, loungehoeken." Toch viel het uiteindelijk flink tegen. Jasper had al begrepen dat zijn nieuwe salaris lager zou worden. "Maar dat nam ik op de koop toe. Zie het als een investering. Als het bedrijf een succes zou worden, dan zou zich dat ook uitbetalen." Maar dat hij uiteindelijk met minder dan de helft van zijn oude loon genoegen moest nemen, vond hij toch wel gortig. "Daar werk ik dan zestig uur per week voor. Ik ga met minder geld naar huis dan een student met een bijbaan." Toch mocht hij van geluk spreken volgens het bedrijf. "Je wordt er constant aan herinnerd dat je iets speciaals bent, omdat je deel mag zijn van het team; een team dat de wereld een betere plek gaat maken! Er wordt veel gebruikgemaakt van Engelstalige terminologie. Nietszeggende kreten eigenlijk, want de boodschap is altijd dat het team iets geweldigs is, dat de medewerkers geluk hebben er deel van te mogen zijn en dat ze daarom ook geweldig zijn." Volgens app-ontwikkelaar Erik is het niet ongebruikelijk dat medewerkers van een start-up zich vervreemd, opgesloten en ondergewaardeerd voelen. "Slechts een kleine minderheid is tevreden met zijn werk en lijdt niet onder de vele uren, onduidelijke koers en slechte betaling," stelt hij. Volgens hem hebben start-upmedewerkers met voordeeltjes als een stomerijservice gewoon geen tijd voor dergelijke alledaagse bezigheden, omdat ze daar veel te hard voor moeten werken. "Het zijn gouden handboeien die werknemers moeten binden aan hun bureau." Net als het onbeperkte aantal vakantiedagen. "Daar kom je toch niet aan toe met alle deadlines die je moet halen. En durf dan maar eens je dagen op te nemen." Jasper houdt er eenzelfde kijk op na: "Mijn relatie strandde in alle werkdruk. Mijn sociale leven was non-existent. En het ergste was dat ik het in alle drukte nauwelijks doorhad. Er moest altijd doorgewerkt worden, een deadline gehaald worden." Ook financieel kom je bedrogen uit. Jasper: "Kijk maar eens naar de aandelenconstructie die gebruikt wordt om talent aan te trekken. Werknemers werken zich het leplazerus in ruil voor hopelijk een fortuin in de toekomst. Maar om nog meer kapitaal aan te trekken worden nieuwe aandelen uitgegeven, die de waarde van de oorspronkelijke aandeelhouders doen verwateren. Bovendien krijgen investeerders vaak de garantie dat zij eerst hun geld terugzien, voordat er ook maar iets aan de medewerkers wordt uitgekeerd."

Bron(nen): Nieuwe Revu (via Blendle)