Een marathon lopen is voor je lijf net zo traumatisch als een hartoperatie

Marathonlopers worden algemeen beschouwd als de gezondste mensen op aarde. Helden. Maar je lijf denkt daar anders over (zoals marathonlopers eigenlijk best wel weten). Naast alle slijtage van je spieren, botten en hart blijkt het ook heel onaangenaam voor je nieren. Onderzoekers van de Yale School of Medicine stelden vast dat 80% van de lopers die marathons liepen na die inspanning een nierfunctie hadden die lijkt op patiënten die net een hartoperatie ondergingen.

"Je kunt de laboratoriumwaarden van marathonlopers niet onderscheiden van iemand die een hartoperatie onderging of een persoon op de intensive care-afdeling," zegt Chirag Parikh, een nefroloog bij Yale en de hoofdauteur van het onderzoek.

De onderzoekers bekeken het bloed van ervaren lopers voor en na de marathon. Ze ontdekten dat de meeste hardlopers niveaus van creatine vertoonden (een chemische stof die wordt geproduceerd door spieren) en ontstekingseiwitten op een niveau dat vergelijkbaar is met patiënten met acuut nierletsel.

Parikh zegt dat er een aantal aspecten van hardlopen de nieren kunnen beschadigen. Uitdroging veroorzaakt een enorme, potentieel schadelijke, belasting van de nieren. Lopen verhoogt ook de kerntemperatuur van het lichaam, die spieren kan afbreken en ontstekingen in het lichaam kan veroorzaken. Beide genereren meer eiwitten in ons bloed die moeten worden uitgefilterd, waardoor de nieren overbelast worden. En tot slot, in een poging om onszelf te beschermen tegen oververhitting, stuurt ons lichaam afkoelende bloed naar de huid en spieren, waardoor er minder bloed is voor de nieren. Meer werk, minder bloeddoorstroming en een uitgeputte watervoorziening gedurende uren zullen de nieren bijna zeker beschadigen.

Voor enthousiaste lopers die denken dat dit onzin is: hier de link naar de resultaten van de studie in het American Journal of Kidney Diseases. (paywall)