Een verslaving wordt vaak beschouwd als een ziekte, maar is het dat wel?

Psychologen, afkickklinieken en beleidsmakers beschouwen verslaafden als patiënten en een verslaving als een ziekte, maar er is een tegenbeweging gaande die steeds meer aanhangers krijgt. Het idee dat verslaving een ziekte is komt voort uit de bevinding dat de hersenen van een verslaafde veranderen door de verslaving. Maar steeds meer wetenschappers trekken die definitie in twijfel. Ze zien verslaving als aangeleerd gedrag dat weer afgeleerd kan worden. Neurowetenschapper Marc Lewis schrijft in : "Ik zie dat het brein verandert door een verslaving, maar ik beschouw die veranderingen als de gevolgen van de continue plasticiteit van een orgaan dat is ontworpen om te veranderen door sterke emoties of herhaalde ervaringen." Gelijkaardige veranderingen zijn te zien bij mensen die verliefd zijn, obesitas hebben of heel veel op internet zitten. Lewis: "Ik zie verslaving als een houding die groeit en uitkristalliseert door ervaring." Veel verslaafden voelen zich miskend als hun verslaving niet wordt gezien als een ziekte. Een ziekte is immers iets waar je niets aan kunt doen, terwijl aangeleerd gedrag klinkt alsof het je eigen schuld is. Toch is het beter om een verslaving te zien als aangeleerd gedrag, simpelweg omdat de kans dat je er vanaf komt dan groter is, blijkt uit diverse studies. "Verschillende studies hebben aangetoond dat wie zijn verslaving ziet als een ziekte een veel grotere kans heeft op een terugval. Ga maar na: als je denkt dat je een chronische ziekte hebt, hoe hard ga je dan proberen om beter te worden?" besluit Lewis.

Bron(nen): The Guardian