Beëindiging van een voltooid leven eigen keus? "De vrije wil is een gemankeerd instrument"

Levensbeëindiging bij voltooid leven is niet zo zwart-wit als de politiek soms voorspiegelt. De juridische vaststelling dat mensen uit vrije wil kiezen voor de dood schiet tekort, legt huisarts Els Stokkers uit in Trouw. "We leggen als mens onder leiding van onze 'vrije wil' ongelooflijk veel vast op papier, in het kennelijke weten dat we daar op dat moment reuze goed aan doen," schrijft ze. "En daar komen we vervolgens verderop in ons leven maar wat vaak op terug. Met alle gevolgen van dien. Deze vaststelling rechtvaardigt naar mijn idee een wantrouwen van onze vrije wil." Stokkers stelt: "Een mens die het leven voltooid vindt, levensmoe is en er daardoor naar verlangt om een einde te maken aan het leven zelf, moet het hebben van de interpretatie van dit gevoel, door het verstand. Voorstanders van de mogelijkheid tot euthanasie als dit gevoel zich aandient, gaan ervan uit dat een autonoom denkend mens een weloverwogen beslissing kan nemen en achten dat voldoende als basis voor een verzoek om hulp bij zelfdoding. Maar daarmee wordt het lot in handen gelegd van een gemankeerd instrument. De vrije wil is van zichzelf namelijk niet onafhankelijk van allerlei veranderlijke factoren. Het zijn veelal omstandigheden van buitenaf en gevoelens van binnenuit, die bepalen wat we denken te willen op zeker moment in ons leven, voor kortere of langere duur." "We kennen het allemaal: wat zich op een bepaald moment in ons leven aandient als de beste keuze voor onszelf, kan jaren later door datzelfde 'zelf' beoordeeld worden als de slechtste keuze ooit. Letterlijk en figuurlijk dus levensgevaarlijk om de keus voor de dood toe te vertrouwen aan de wispelturigheid van de vrije wil!"  

Bron(nen): Trouw