Dordts chemieconcern wist al sinds 1979 van pfas-gevaar, maar bleef vervuilen en vergiftigen

Teflonproducent Chemours, die eerst DuPont heette, wist 44 jaar geleden al van de gezondheidsrisico's van pfas, waarmee zij hun medewerkers en het grondwater vervuilden. De directie stopt de conclusies van interne onderzoeken al sinds 1979 structureel in de doofpot.

De reden? Geld natuurlijk. In mei 1984 concludeert de bedrijfstop op het hoofdkantoor van DuPont in het Amerikaanse Wilmington al tijdens een vergadering dat het bedrijf moet stoppen met alle pfas-emissies, maar dat het hier economisch geen schade door mag lijden. Ze beseffen ook dat als ze niks doen, ze in toenemende mate aansprakelijk worden gesteld. In de oude notulen, die door de onderzoeksjournalisten van Zembla boven water zijn gehaald, staat dat DuPont op dat moment al aansprakelijk is voor de afgelopen 32 jaar.

Pfas is een verzamelnaam voor een groep 'forever chemicals' die nauwelijks afbreekbaar zijn en daarom overal in de natuur blijven opduiken. Ze zijn kankerverwekkend, zorgen voor ontwikkelingsstoornissen bij kinderen en ondermijnen het immuunsysteem.

Grove nalatigheidAl in 1993 is het duidelijk dat er een probleem is bij de Dordtse vestiging. Er worden 75 keer te hoge pfas-concentraties gevonden in het grondwater. Na aanstelling van een pfas-coördinator door het hoofdkantoor, blijkt dit te komen door kapotte en gescheurde leidingen, waardoor een ondergrondse 'stortplaats' is ontstaan. DuPont Dordrecht maakt een plan, waarbij in een interne memo wordt aangegeven dat de gifstoffen in 2030(!) opgeruimd moeten zijn. Dat is in 2003 nog niet gelukt, is in de stukken te lezen. In 2016 blijkt dat het technisch en financieel niet haalbaar is om de vervuiling op te ruimen.

DuPont test vanaf begin jaren 80 regelmatig het bloed van medewerkers, omdat ze goed doordrongen zijn van de gezondheidsgevaren van pfas, maar kiezen ervoor om de conclusies van hun pfas-onderzoeken niet te delen. De pfas-waardes van Dordtse werknemers blijken veel hoger dan die van collega's in andere vestigingen. Eén werknemer heeft zelfs 1500 keer meer pfas in zijn bloed dan de veilige grens.

De eerste aanwijzingen over pfas als levensgevaarlijke stof dateren al uit de jaren 60 en 70. In 1979 onderschrijft een Amerikaanse DuPont-medewerker de negatieve gevolgen van de 'forever chemical' in een document, waarop in hoofdletters staat geschreven: “Vertel dit alleen aan hen die het moeten weten.” Gaat de milieu- en gezondheidsschade nu eindelijk op het nalatige chemieconcern verhaald worden?

Bron(nen): NOS