\n\n
Er wordt gezegd dat journalisten als beroepsgroep op de laagste trede van de maatschappelijke ladder staan. Dat kun je erg vinden; mij boeit het niet. Er zal altijd iets of iemand onderaan moeten bungelen. Soms krijg je er zelfs respect voor, zoals de renner in de Tour de France die dag in dag uit strijdt om binnen de tijdslimiet te finishen. Hij fietst in 20 dagen twee keer zo lang als de winnaar, een heuse prestatie. Maar deze kwalificatie van de pers is nooit vriendelijk bedoeld. Dat heeft alles te maken met een ingeworteld wantrouwen tegen journalisten, die zich niet met een kluitje in het riet laten sturen. Vooral politici hebben de neiging argwanend te zijn, zeker als wordt doorgevraagd over zaken die men liever onder de pet houdt. En dat zijn er nogal wat. Rutte ontploft regelmatig van woede als er weer eens iets in de pers uitlekt. De premier zet de betrokken journalist tegenover zijn medewerkers en binnen de beslotenheid van zijn eigen ministerie neer als 'een droplul'. Hij zal het nooit in je gezicht zeggen; dan is Rutte een en al vriendelijkheid. "Een beetje kritische vraag en de journalist wordt weggezet als links. Wat volgens Wilders iets heel vies is" Wilders daarentegen is een politicus die zijn minachting voor de pers publiekelijk etaleert.
Bron(nen): RTL