Gescheiden moeder schrijft bewogen excuusbrief aan haar kinderen

De Amerikaanse Abby King heeft goed nagedacht vooraleer ze ging scheiden van haar man, met wie ze twee kinderen heeft, één van tien en één van zeven. Toch blijft het haar danig dwarszitten dat de kinderen het slachtoffer zijn van het gefaalde huwelijk. Al ziet ze ook enkele lichtpunten. Ze schreef deze aangrijpende open brief aan haar kinderen, en die brief is viraal aan het gaan. (Vertaling: Het Laatste Nieuws) "Een open verontschuldiging aan mijn kinderen" Jullie zitten de hele tijd in een auto, op weg naar dat andere huis. Het is uitputtend voor mij en ik weet zeker dat dat ook voor jullie zo is. Ik heb die situatie gecreërd en dat spijt me "Het spijt me dat we hebben gefaald. Ik zal me eeuwig schuldig voelen omdat we jullie thuis en jullie wereld hebben doen instorten. Ik weet dat het uiteindelijk de beste oplossing was, maar ik weet ook en jullie hebben me dat ook letterlijk gezegd, dat jullie nog liever hadden gehad dat we allemaal samen bleven wonen met spanningen dan apart te wonen zonder spanningen. Wat jullie niet weten, is dat ik niet meer leefde. Nu hebben jullie een moeder, voor de scheiding kon ik amper ademen. Ik weet dat je op je zevende of je tiende wil dat je moeder en vader samen zijn en daarvoor wil ik me verontschuldigen". "Het spijt me dat jullie moeten pendelen tussen twee huizen. Als ik mijn valies moet pakken voor een weekendje, heb ik al stress. Jullie worden gedwongen meerdere keren per week te verhuizen en jullie klagen daar niet over. Als jullie iets nodig hebben uit het andere huis, doen jullie het zonder of laten jullie ons dat weten zonder spoor van verwijt. Jullie zitten de hele tijd in een auto, op weg naar dat andere huis. Het is uitputtend voor mij en ik weet zeker dat dat ook voor jullie zo is. Ik heb die situatie gecreërd en dat spijt me". Als je naar bed gaat op je tiende verjaardag met tranen in je ogen en me vertelt dat je nu weer 365 dagen moet wachten vooraleer je nog eens samen kan eten met enkel je papa, je zus en mij, spijt me dat meer dan je ooit zal beseffen "Het spijt me dat jullie met de ongemakkelijke situatie zullen geconfronteerd worden van jullie vader en ik die met anderen afspraakjes maken en iemand kussen en knuffelen die niet jullie vader of moeder is. Maar het zal jullie ook deugd doen te zien wat een stabiele en gezonde relatie is. Maar ik begrijp dat die les niet jullie prioriteit is. Affectie tussen ouders is al misselijkmakend genoeg voor kinderen en tieners. Zien hoe je moeder of vader met hun nieuwe vriendin of vriend omogaat, moet echt tenenkrullend zijn". "Ik spijt me dat jullie hier middenin zitten, hoewel jullie papa en ik ons best doen om dat te vermijden. Mochten we nog getrouwd zijn en jullie gingen een dagje plezier maken met jullie papa: fantastisch. Maar nu beginnen zinnen met "neem het me niet kwalijk, mama, maar ik heb me rot geamuseerd met papa en mijn neefjes". Doe dat niet, mijn hart springt op telkens jullie een fijne tijd beleven met papa en zijn familie. Mijn hart breekt een beetje als ik merk dat jullie daar ook maar een greintje schuldgevoel bij krijgen". "Het spijt me dat jullie me rond bedtijd missen en soms eenzaam zijn in jullie nieuwe thuis, of jullie papa missen als we op vakantie gaan en jullie telkens moeten nadenken in welk huis jullie vandaag zullen slapen. Het spijt me dat je aan vriendjes moet zeggen dat je twee huizen hebt, of dat je naar woorden moet zoeken om onze nieuwe partners te omschrijven. Hoewel we dat allemaal achter de schermen proberen te regelen, spijt het me dat jullie nog vaak de booschappers zijn tussen mij en papa. Jullie zijn mensen, geen robotten. Vandaag is dinsdag en dus 'mijn dag', en het spijt me dat jullie dus niet bij papa kunnen zijn. Jullie genieten de luxe niet meer om te allen tijde jullie beide ouders te zien. Als je naar bed gaat op je tiende verjaardag met tranen in je ogen en me vertelt dat je nu weer 365 dagen moet wachten vooraleer je nog eens samen kan eten met enkel je papa, je zus en mij, spijt me dat meer dan je ooit zal beseffen". Maar ik ken jullie pijn niet, de pijn die ik heb veroorzaakt. 'Sorry' is een te klein woord om te zeggen wat ik voel "Wat me nog het meest spijt, is dat ik zelf geen kind van gescheiden ouders ben. Ik weet wat het is om uitgesloten te worden door je vrienden, niet uitgekozen te worden voor een team, je onzeker of eenzaam te voelen of een slechte toets te maken. Ik weet wat het is om geplaagd te worden. Ik weet wat het is om liever chocolade dan worteltjes te eten, boos te zijn op je zus of je broer en ook wat het is om een leuke dag te hebben en naar huis te rennen om dat aan je beide ouders te vertellen. Ik weet wat het is te verlangen op te groeien en zelf meer beslissingen te kunnen nemen. Ik kan jullie op al die punten begrijpen en goede raad geven. Maar ik weet niet hoe het is om een kind van gescheiden ouders te zijn. Ik doe mijn uiterste best om mezelf in jullie situatie te verplaatsen. Ik wandel naast jullie. Maar ik ken jullie pijn niet, de pijn die ik heb veroorzaakt. 'Sorry' is een te klein woord om te zeggen wat ik voel". "Ik hoop van harte dat dit jullie enige noodlot zal zijn en dat de andere paden die jullie zullen bewandelen wel over rozen zullen gaan. We hebben allemaal problemen en in pijn schuilen veel lessen. Die zullen niet tastbaar zijn, maar ze zullen een stuk van jullie ziel worden. Jullie zullen mededogen leren, flexibel worden en een wereldbeeld krijgen dat ruimer is dan ik had toen ik opgroeide. Al van jonge leeftijd zien jullie papa en mij als mensen, niet enkel als ouders en dat zal jullie van pas komen". "Mijn liefde voor jullie is groter dan mijn schuldgevoel. Hoewel ik enorm veel spijt heb van alle onpretige dingen die de scheiding voor jullie meebrengt, weet ik wat ons alternatief was en ben ik ervan overtuigd dat dit de beste beslissing was". "Maar het spijt me nog altijd".