\n\n
Verliefdheid, liefde, ... er zijn boeken vol over geschreven, maar uiteindelijk draait het toch allemaal om processen in de hersenen. In de wetenschapsspecial over de liefde van praat Malou van Hintum met biologisch psycholoog Sandra Langeslag van de Universiteit van Maryland. Langeslag wil niet alleen weten hoe verliefdheid tot uitdrukking komt in de hersenen, maar vooral of je die gevoelens ook kunt bijsturen. Nu is het zo dat je soms waanzinnig verliefd wordt terwijl je dat helemaal niet wil, bv. omdat je een gezin hebt waar je eigenlijk heel gelukkig mee bent. In andere gevallen bloedt de liefde langzaam dood en gaan mensen - vaak niet zonder slag of stoot - uit elkaar. Zeg nu zelf: het zou toch wel zo handig zijn als je in het eerste geval de verliefdheid kunt temperen en in het tweede geval de liefde weer kunt laten opbloeien? Dan hebben we het niet over middelen om lust op te wekken, maar over strategieën om je hersenen als het ware te herprogrammeren zodat je meer of minder gevoelens voor iemand koestert. Met de 'reappraisal-strategie' kun je bv. emoties veranderen doordat je situaties anders leert interpreteren. Waarom zou je dat niet op gevoelens van verliefdheid kunnen toepassen? In een notendop gaat dat zo: eerst bedenk je zoveel mogelijk positieve eigenschappen van je nieuwe vlam of negatieve van de partner waar je op uitgekeken bent. Dat gaat gepaard met hersenactiviteit, die in beeld wordt gebracht. Daarna denk je aan de minpunten van de hunk, dan wel aan fijne herinneringen en kwaliteiten van je huidige partner. Ook die hersenactiviteit wordt geregistreerd. De onderzoekers kunnen dan precies zien in welk deel van de hersenen meer of minder activiteit optreedt bij positieve en negatieve gevoelens. Vervolgens kun je mensen die patronen laten zien en hen ook leren hoe ze die kunnen beïnvloeden. Dat is een vorm van neurofeedback, een techniek die al veelvuldig toegepast wordt om gedragsveranderingen teweeg te brengen. Volgens Langeslag zouden zelfs geneesmiddelen gebruikt kunnen worden om bv. het dopamineniveau op peil te houden en zo de activiteit in de betreffende hersengebieden te beïnvloeden. 'Als mensen op deze manier hun gevoelens zouden kunnen beïnvloeden, zou dat heel veel scheidingsellende kunnen schelen,' meent zij.
Bron(nen): de Volkskrant