Waarom doet scheiden zoveel pijn (ook als de relatie geen pretje was)

De psycholoog die bovenstaande vraag beantwoordt in de Huffington Post vertelt een leerzame anekdote. Een man en een vrouw leefden al lange tijd liefdeloos langs elkaar heen toen de vrouw besloot dat ze wilde scheiden. Ze verheugde zich op een leven zonder die man en fantaseerde zelfs over een nieuwe liefde. De man raakte echter in paniek en smeekte haar het nog een tijdje te proberen. Ze gaf toe aan zijn wens. Een paar maanden later zei de man dat hij er achter was gekomen dat ze gelijk had: de relatie leek nergens (meer) naar en hij wilde scheiden. En toen kon die vrouw daar helemaal niet tegen en leed ze vreselijk onder de scheiding die ze eerst zelf had gewenst. Volgens de psycholoog houden we ons in een slechte relatie staande door een fantasiewereld te bedenken, waarin de relatie wel iets voorstelt. En als de slechte relatie dan wordt beëindigd, zeker als dat gebeurt op initiatief van de ander, dan raakt dan aan die fantasierelatie, waarin die ander wel degelijk een betekenisvolle plaats in ons leven had. Wat helpt is simpel: concentreer je op de vraag wat je echt aan warmte, medeleven, zorg en aandacht van die ander kreeg. Als dat niks of bijna niks was, dan heb je geen verdriet om het verlies van jet relatie, maar om het verlies van je gefantaseerde relatie