\n\n
Casey Schwartz uit New Yersey (maar ze zou ook uit Nieuwegein kunnen komen) is 14 jaar, en verslaafd. Ze kreeg haar eerste speelgoed computer toen ze 18 maanden was. En haar eerste echte mobieltje toen ze 10 was. Ze heeft nu een witte iPhone 4S -- die overal mee naar toe gaat, ook naar school. Hij ligt op tafel tijdens de maaltijden en het ligt naast haar kussen als ze slaapt. "Ik heb hem altijd bij mee. Dat moet. En telkens moet ik kijken of er nieuws is. Je hebt in mijn vriendenkring ook een iPhone nodig. Een vriendin zonder kon niet meedoen in het groepsgesprek op Whats App en was dus geen vriendin meer. We hadden gewoon geen contact meer. Niet omdat we haar niet meer aardig vonden, maar door haar telefoon. Ze heeft nu wel een smartphone, dus nu kan ze weer echt meedoen. We hielden steeds van haar, maar ze was toch uitgesloten omdat ze geen iPhone had" "We zitten soms allemaal op de bank en dan sturen we elkaar tekstberichten. Dat is idioot, ik weet het." "Ik moet steeds naar Facebook. Niet dat ik graag wil, maar het voelt als dwang. Als ik 's morgens op sta is het eerste dat ik doe naar Facebook kijken. Omdat... Ja waarom? Facebook beheerst mijn leven. Als ik niet op mijn iPhone ben, dan ben ik op mijn computer, of anders kijk ik TV. Als ik niet een van die 3 dingen doe, wat moet ik dan doen?"