\n\n
Lange tijd was Gérard Depardieu (1948) een Franse filmster die zijn gelijke niet kende. Groot, brutaal, energiek, wellustig - en met een wat ze noemen enorme présence.
Met zijn tomeloze energie speelde hij in de ene film na de andere - in totaal bijna 150 - waarbij geen genre (historische film, komische film, misdaadfilm, psychodrama, roadmovie) werd overgeslagen. 3 films per jaar was geen uitzondering, en schmink noch kleding konden verhullen dat hij weer een volgende rol speelde - zonder dat het overigens hinderlijk was dat je hem herkende terwijl hij alweer een volstrekt ander personage was.
Zijn geheim? Misschien bleef hij altijd dicht bij zichzelf, zo kun je bij het zien van de film Les Valseuses nauwelijks denken dat de man die daar rovend en versierend door Frankrijk trekt niet Depardieu is.
Een aantal van zijn films - soms gemaakt met de beste regisseurs van zijn tijd, zoals Bertolucci, Ferreri, Blier, Pialat - mogen zeker uitzonderlijk heten en aan zijn filmbestaan leek een einde te zijn gekomen. Dat was het dan... en dat was beslist heel veel.
Maar ziet, er zit weer beweging in zijn loopbaan. De reus is weer opgestaan - hij speelde recentelijk in zijn zoveelste Franse film - en uit bijgaand interview met L'Express zou je kunnen opmaken dat er nog een vervolg komt op zijn toch al bijzondere carrière. Over acteren zegt Depardieu hele simpele dingen. "Je ne joue pas, je vis." En in andere woorden komt hij hier later op terug: "Parfois, les acteurs m'emmerdent quand ils cherchent des trucs de jeu qui ne servent à rien. Ils ont peut-être peur. Les grands acteurs sont ceux qui ont vécu."
Depardieu vertelt veel maar niet alles - en van intieme vragen is hij niet gediend, bijvoorbeeld de vraag of hij gelukkig is (vorig jaar overleed zijn zoon op dramatische wijze). "Je ne me pose pas la question. Le bonheur et le malheur deviennent vite des obsessions si tu y penses. Il vaut mieux avancer. Et garder son jardin secret."
Met zijn tomeloze energie speelde hij in de ene film na de andere - in totaal bijna 150 - waarbij geen genre (historische film, komische film, misdaadfilm, psychodrama, roadmovie) werd overgeslagen. 3 films per jaar was geen uitzondering, en schmink noch kleding konden verhullen dat hij weer een volgende rol speelde - zonder dat het overigens hinderlijk was dat je hem herkende terwijl hij alweer een volstrekt ander personage was.
Zijn geheim? Misschien bleef hij altijd dicht bij zichzelf, zo kun je bij het zien van de film Les Valseuses nauwelijks denken dat de man die daar rovend en versierend door Frankrijk trekt niet Depardieu is.
Een aantal van zijn films - soms gemaakt met de beste regisseurs van zijn tijd, zoals Bertolucci, Ferreri, Blier, Pialat - mogen zeker uitzonderlijk heten en aan zijn filmbestaan leek een einde te zijn gekomen. Dat was het dan... en dat was beslist heel veel.
Maar ziet, er zit weer beweging in zijn loopbaan. De reus is weer opgestaan - hij speelde recentelijk in zijn zoveelste Franse film - en uit bijgaand interview met L'Express zou je kunnen opmaken dat er nog een vervolg komt op zijn toch al bijzondere carrière. Over acteren zegt Depardieu hele simpele dingen. "Je ne joue pas, je vis." En in andere woorden komt hij hier later op terug: "Parfois, les acteurs m'emmerdent quand ils cherchent des trucs de jeu qui ne servent à rien. Ils ont peut-être peur. Les grands acteurs sont ceux qui ont vécu."
Depardieu vertelt veel maar niet alles - en van intieme vragen is hij niet gediend, bijvoorbeeld de vraag of hij gelukkig is (vorig jaar overleed zijn zoon op dramatische wijze). "Je ne me pose pas la question. Le bonheur et le malheur deviennent vite des obsessions si tu y penses. Il vaut mieux avancer. Et garder son jardin secret."
Bron(nen): L'Express