\n\n
De doden zijn gemakkelijk te fotograferen, want ze bewegen niet. Een uitspraak van Arthur Fellig beter bekend als Weegee (1899–1968), de fotograaf die moorden, auto-ongelukken en branden in het New York ten tijde van de Grote Depressie vastlegde. Hij creëerde zijn eigen identiteit door het fotograferen van de ‘small time crooks’ en de hardboiled gangers die New York van louche franje voorzagen. Zijn foto's verschenen in kranten die elkaar toen nog beconcurreerden om het nieuws.
Zijn schijnbaar griezelige vermogen om op het beslissende moment op een plaats delict te arriveren, leverde hem de naam Weegee op, een verwijzing naar het Ouija-bord. Zijn foto’s kon hij maken dankzij een een politieradio en de uitvinding van het flitslicht. Bovendien woonde hij aan de overkant van het hoofdbureau van politie. En als hij niets hoorde op de politieradio, dan volgde hij gewoon de sirenes. Meestal was hij de eerste persfotograaf, waardoor hij vanaf de eerste rang foto’s kon maken die anderen niet konden.
Een selectie van Weegee’s foto’s, kranten, documenten en films uit de eerste periode uit zijn loopbaan die duurde van 1935 tot 1946, is te zien in het (ICP) in New York. ICP heeft ook Weegee's studio-appartement op 5 Centre Market Place nagemaakt, hij woonde er van 1934 tot 1947. Het geeft de bezoeker een venster op het privéleven van een gezellige eenling: een bureau, een 2-persoonsbed, een oude Corona typemachine, een doos sigaren, koffers, flitslampen en, natuurlijk, facturen: "2 moorden, $ 35", staat er op een check betaald door Time.
Bron(nen): New York Observer Wall Street Journal