Durf leegstand kantoorpanden nou eens aan te pakken

Kunt u zich nog het onvoorstelbare bericht herinneren dat de gemeenste Amsterdam wilde meebetalen aan de sloop van kantoorpanden? Nee? Hier de herhaling. AT5 meldde op 2 juli 2012 het volgende: Stad gaat meebetalen aan sloop kantoren De gemeente denkt dat de stad jaarlijks zo'n 1,5 miljoen euro kwijt zal zijn aan de sloop van kantoorpanden. Maar omdat er meer partijen meedoen met het fonds, zou er 50 miljoen euro per jaar zijn voor de sloop van de lege kantoorpanden. Het gaat om kantoorpanden van particuliere beleggers die de leegstand hebben gecreëerd en die het vervolgens normaal vinden dat er belastinggeld tegenaan wordt gesmeten om hun desinvesteringen uit het stadsbeeld te laten verdwijnen. Te triest voor woorden en nog triester dat de gemeente Amsterdam daar aan mee wil betalen. In iedere grote stad heb je leegstaande kantoren en in iedere grote stad heb je een gebrek aan studentenhuisvesting. Gebruik het geld om de leegstaande kantoren op te knappen, er studentenflats van te maken. Opgeknapt door bouwbedrijven die op dit moment iedere opdracht kunnen gebruiken. Maak de uitbuiters en uitbaters van de leegstaande kantoorpanden verantwoordelijk voor hun eigen wanbeleid en maak gebruik de bestaande infrastructuur de stad tot een betere plek te maken. Mochten de eigenaren niet meewerken dan kan er wat mij betreft onteigend worden. Liberalen zullen nu gaan brullen over communisme, het zij zo. Het maatschappelijk belang gaat boven het persoonlijk of het zogenaamde commercieel belang. Leegstand leidt tot verkrotting wat weer tot criminaliteit en een onveiligheidsgevoel leidt, of het wordt gekraakt en daar wordt niemand beter van, iets wat het leegstaande Shellgebouw duidelijk aantoonde. Het is een kwestie van bestuurlijke durf en van creativiteit het probleem frontaal aan te pakken. De mogelijkheden om de leegstaande kantoorpanden om de toveren tot studentenwoningen, stadsboerderijen, of ateliers - om maar wat mogelijkheden te noemen - zijn daar. Wat ontbreekt zijn lef en visie.
Deze column verschijnt ook op Columnisten.eu