\n\n
Cartoonisten tekenen altijd de buitenkant van mensen en als ze hun werk goed doen, geven ze een raak beeld van iemands innerlijk. Voor goede columnisten mag dit ook gelden en hierbij moeten we bijvoorbeeld denken aan Peggy Noonan van The Wall Street Journal. Noonan is een politieke veteraan en gebruikt op een verstandige manier haar verstand en haar gevoel. 'He's starting to look unlucky, like Jimmy Carter,' schrijft ze over Barack Obama.
Ai, die vergelijking belooft weinig goeds, want als een Amerikaanse president aan iemand liever niet wordt herinnerd, is het wel de voormalige pindaboer uit Georgia die het per ongeluk tot president schopte. Carter ging er mismoedig bij lopen, want de omstandigheden zaten hem tegen. Zo kon het gebeuren dat hij er na verloop van tijd nogal ongelukkig uit ging zien en, zo schrijft Noonan, daar houden Amerikanen helemaal niet van.
Van zoiets wordt de bevolking nerveus, want dat doet veel teveel denken naderend onheil. Daarom willen ze 'presidents on whom the sun shines.' Is het dan de schuld van Obama dat de Mexicaanse Golf vol met olie loopt? Nee, zoals het ook niet zijn schuld is dat hij 2 oorlogen van zijn voorganger kado kreeg en een grote recessie als bonus daar nog bovenop. Maar dat is nou eenmaal het lot van de president en dat maakt het leven soms een tikkeltje onrechtvaardig.
Wie president van Amerika is, wordt dikwijls bedolven onder eerbewijzen en tekenen van aanhankelijkheid. Zoals ook hoon in ongekende hoeveelheden zijn deel kan zijn.
Ai, die vergelijking belooft weinig goeds, want als een Amerikaanse president aan iemand liever niet wordt herinnerd, is het wel de voormalige pindaboer uit Georgia die het per ongeluk tot president schopte. Carter ging er mismoedig bij lopen, want de omstandigheden zaten hem tegen. Zo kon het gebeuren dat hij er na verloop van tijd nogal ongelukkig uit ging zien en, zo schrijft Noonan, daar houden Amerikanen helemaal niet van.
Van zoiets wordt de bevolking nerveus, want dat doet veel teveel denken naderend onheil. Daarom willen ze 'presidents on whom the sun shines.' Is het dan de schuld van Obama dat de Mexicaanse Golf vol met olie loopt? Nee, zoals het ook niet zijn schuld is dat hij 2 oorlogen van zijn voorganger kado kreeg en een grote recessie als bonus daar nog bovenop. Maar dat is nou eenmaal het lot van de president en dat maakt het leven soms een tikkeltje onrechtvaardig.
Wie president van Amerika is, wordt dikwijls bedolven onder eerbewijzen en tekenen van aanhankelijkheid. Zoals ook hoon in ongekende hoeveelheden zijn deel kan zijn.
Bron(nen): The Wall Street Journal