Recensie. Waarom de koning zo schutterde bij de Troonrede

Waarom kostte het ook dit jaar Willem Alexander zo veel moeite om zich door de troonrede te worstelen. Het was pijnlijk om te zien en horen hoe hij zich een weg baande door al die woorden. Toch waren de woorden dit jaar niet heel ingewikkeld: Rutte had een rede geschreven die weliswaar smakeloos was, maar niet bestond uit moeilijke zinnen vol moeilijke woorden. En dan toch dat gehakkel. Volgens de recensent van NRC zat het hem voor een deel in de opmaak. NRC: "Onze koning versprak zich tijdens de Troonrede regelmatig. Dat gebeurde steeds op dezelfde momenten: wanneer hij een lange zin uitsprak die doorliep op de volgende pagina. Een beginnersfout van z’n staf. Onbegrijpelijk. Basisregel bij het opstellen van een spreektekst: zorg dat een zin nooit, nooit, nóóit op de ene pagina begint en op een volgende pagina eindigt. Dan liever wat extra witruimte. Ook een muzikant zorgt ervoor dat hij nooit de bladmuziek hoeft om te slaan tijdens het moeilijkste gedeelte van een stuk." Er was natuurlijk meer. Zijn ongemakkelijke poging om af en toe naar zijn publiek - zijn onderdanen - te kijken. En de merkbare angst om niet te blunderen. Maar een paar witregels had al geholpen....