\n\n
Heel veel dertigers vinden het leven zwaar. 'Wat moet ik met mijn leven?' Ik ben al 33 en weet nog steeds niet wat ik worden wil. En wil ik een kind? En met wie dan?' Ook uit onderzoek blijkt dat veel dertigers (en late twintigers) in ons deel van de wereld tobbend door het leven gaan. Hoe komt dat? Aan wie ligt dat? Het antwoord is, minstens deels, aan hun . Tim Urban, van qz.com, legt de theorie uit. De ouders van de huidige dertigers werden opgevoed door mensen die de depressie hadden gekend en nog wisten van armoede. Hen werd dus ingepeperd dat ze hard moesten werken om een mooie carrière op te bouwen. En dan zouden ze later, als die carrière succesvol was, de vruchten plukken. Eerst zou het zuur komen en dan het zoet. Die generatie, de babyboomers, werden niet teleurgesteld. Ze hard werken en het zuur duurde kort en het zoet kwam in overvloed. In hun actieve jaren kende de wereld immers een ongekende economische spurt. En hun carrièredwang werd dus meer dan beloond met welvaart. Dus toen de babyboomers gingen opvoeden deden ze het anders dan hun ouders. De nadruk op een carrière was immers niet meer nodig. Ze peperden hun kinderen daarom in zichzelf te ontplooien. Uit zichzelf te halen wat er in zat. Niet allereerst als werknemer, maar als Ze gaven hun kinderen mee dat ze uniek zijn, en dat alles mogelijk is. En veel dertigers denken dan ook dat de wereld ooit nog van hen zal opkijken. Dat was tenminste hun opdracht, schrijft Urban. En met die opdracht gewapend zijn de dertigers nu dertigers geworden. En nu blijkt dat simpelweg zoveel mogelijk geld verdienen als doel van het leven toch simpeler is dan jezelf ontplooien. Urban maakt bij de vergelijking ook twee tekeningetjes. De bovenste hoe het leven en geluk de babyboomers toelachten. De onderste hoe het leven menig dertiger tegenvalt.