\n\n
Als een strovuur greep de bewering de afgelopen weken om zich heen. Als Wilders wel mag gedogen maar niet hoeft te regeren, dan zal de PVV groeien en groeien. Dat weten we zeker, want zo was het gegaan in Noorwegen, zo was het gegaan in Denemarken. Daar gedogen de bruinen en groeien sindsdien als kool. Auteur van de bewering: Ab Klink. ‘Kijk naar Denemarken, kijk naar Noorwegen, partijen die een gedoogstatus krijgen (…) worden gaandeweg de grootste partijen.’ Het was Klinks hoofdreden om niet meer mee te willen doen. En iedereen sprak hem na: in Denemarken en Noorwegen waren de rechts-radicalen de grootste partij. Heel erg, natuurlijk, maar het is niet waar, zoals De Pers vaststelt. Niemand kan in de toekomst kijken, maar zowel de Deense Volkspartij als de Noorse Vooruitgangspartij, die het meest op de PVV lijken, zijn op dit moment niet de grootste. En groeide ook niet asl kool.
De Deense Volkspartij had, toen de partij ging gedogen 22 zetels. Vanaf het moment dat de Volkspartij ging gedogen kwamen er in twee verkiezingen nog 3 bij. Met die 25 zetels is ze de derde partij van het land, op gepaste afstand van de liberalen (46) en sociaaldemocraten (45).
In Noorwegen werd de Vooruitgangspartij in 2005, na vier jaar gedogen van een rechtse coalitie, de tweede partij. Dat bleef zo na de meest recente verkiezingen in 2009. Maar de 22,9 procent is wel veel minder dan de 35,4 procent van de sociaaldemocraten. Volgens Klink is de Vooruitgangspartij in de ‘peiling nu de grootste’. Ook niet waar
Dat kan natuurlijk veranderen, maar dat kan dan niet meer komen door de gedoogstatus, want daar doet Vooruitgangspartij sinds 2005 niet meer aan. De partij voert nu al jaren oppositie tegen een centrumlinkse regering en zegt zelfs in de toekomst een gedoogrol niet meer te accepteren, maar alleen volwaardig mee te willen regeren.
Kortom: de PVV kan best heel groot worden, maar dat is in Denemarken en Noorwegen niet gebeurd. Waarmee de beweringen van Klink allemaal een beetje in de lucht komen te hangen Toch fijn dat de journalisten van De Pers nog even bij de feiten te raden zijn gegaan. Dat doen de zestig journalisten van De Pers wel vaker. De 220 redacteuren van De Volkskrant, de 250 van De Telegraaf en de 600 van de NOS komen daar minder vaak aan toe
Bron(nen): De Pers