Dit is het geheim van de retoriek van Donald Trump

Hier in Europa begrijpen we er niets van: hoe kan die idiote Trump zover komen. Framingkenner Hans de Bruijn legt in een essay in uit dat het te maken heeft met zijn retoriek en framingstrategie. Welk probleem Trump ook bespreekt, hij heeft telkens dezelfde boodschap: anderen zijn slimmer dan de VS, zo begint De Bruijn. Immigratie? De Mexicaanse overheid is much smarter dan de Amerikaanse. Economie? De Chinezen zijn 'veel slimmer'. Aan het slimmer-frame zit altijd de geur van oneerlijkheid. De VS hebben de Taliban uit Afghanistan verjaagd. En wat doet China? Dat gaat er met de grondstoffen van Afghanistan vandoor. Dit frame werkt, omdat het overzichtelijk is. Het reduceert alle complexiteit tot dat ene 'zij zijn slimmer dan wij'. In het frame is Trump iemand die het gevecht voor jou aangaat - met China en Japan bijvoorbeeld, om 'onze banen terug te halen'. Dat voelt goed. Trumps oplossingen zijn altijd dat hij 'de slimste mensen' gaat inzetten, 'de beste mensen', 'geweldige mensen', 'solide mensen'. De strijd tegen IS? Trump gaat de allerslimsten uit Silicon Valley inzetten om IS van het internet af te jagen. De concurrentieslag met China, Japan en Mexico? Trump gaat de beste zakenmensen inzetten om internationale deals te sluiten. Hij kent die slimste mensen ook persoonlijk. "Ik ken de slimste kerels op Wall Street. Ik ken de beste onderhandelaars." Als hij kritiek krijgt, zwakt hij zijn ideeën niet af, maar doet hij twee dingen. Eén: op vragen over het 'wat', komt hij weer met antwoorden over het 'wie'. Zijn reactie op de kritiek op dat inreisverbod: "Ik ben door zoveel mensen gebeld die me bedankten." Mensen die zeiden: "Donald, je hebt ons een enorme dienst bewezen." Hij heeft ook altijd veel vrienden onder de mensen die hij beledigt. "Ik heb heel veel vrienden die moslim zijn, die zijn zo blij dat ik dit heb gedaan omdat ze weten dat ze een probleem hebben." Hij 'houdt ook van moslims'. "Prachtige mensen." Twee: op vragen over het 'wat' komt hij met antwoorden over het 'waarom'. Waarom een muur, een inreisverbod? Hij maakt zich grote zorgen over criminaliteit onder immigranten en over terroristen. Er is een bekende framingstrategie. Je krijgt een lastige vraag die alleen een 'ja' of een 'nee' lijkt toe te staan. Hoe reageer je? Je geeft geen antwoord op de vraag, maar je zegt iets over de vraag. Voorbeeld: Trump krijgt een vraag over wat hij allemaal over vrouwen heeft gezegd. Zijn dat uitspraken die passen bij het hoge ambt van president van de VS, is de vraag. Hij kan natuurlijk geen 'ja' zeggen op deze vraag en bij een 'nee' heb je een probleem - je hebt vrouwen immers 'varkens' en 'zwijnen' genoemd. Wat antwoordt Trump? "Het grote probleem in dit land is dat het zo politiek correct is. Ik heb echt geen tijd voor politieke correctheid. En dit land heeft daar ook geen tijd voor." Je gaat niet in op de vraag, maar je zegt iets over de vraag: deze vraag komt voort uit politieke correctheid - en politieke correctheid is natuurlijk heel erg fout. De verhaallijn van Trump is dus: (1) de anderen zijn slimmer dan wij, (2) want wij hebben slechte leiders en onderhandelaars (3); die kosten ons bakken met geld en kosten ons banen (4); ik ga de beste onderhandelaars inzetten tegen Mexico, Japan, China, India (5) en zo ga ik onze banen terughalen. Die verhaallijn komt telkens terug. Op heel veel vragen is het antwoord: "Ik ga banen terugbrengen naar Amerika."

Bron(nen): Trouw