\n\n

Dani werd tot haar zesde opgesloten door haar moeder. Het kwam nooit meer goed

Samenleving
door Admindinsdag, 26 december 2017 om 12:09
welingelichtekringen header 1
Het was het gruwelijkste geval van kindermishandeling dat politie-inspecteur Mark Holste ooit had meegemaakt. Op 13 juli 2005 vond hij een meisje van zes opgesloten in een kamer zo groot als een kast in een verwaarloosd huis in Plant City, Florida. Ze had nog nooit de zon gezien en droeg een gezwollen pamper, terwijl de poep langs haar beentjes drupte. Danielle Crockett, Dani genoemd, kon niet praten of lopen en had nog nooit vast voedsel gegeten toen ze werd gevonden. Ze was al die tijd opgesloten door haar moeder in een huis vol kakkerlakken. Na een tip over kindermishandeling kon het meisje, dat nog geen twintig kilo woog, uiteindelijk worden bevrijd. Hoewel ze kerngezond ter wereld kwam was haar ontwikkeling door voedseltekort en een gebrek aan prikkels blijven steken op die van een zuigeling. Ook had ze autisme ontwikkeld doordat ze geen menselijk contact had ervaren. Het meisje werd bij haar moeder weggehaald en belandde in 2007 in een pleeggezin. De Tampa Bay Times zocht Dani en haar pleegouders exact tien jaar later op om te vragen hoe het nu ging. Dat viel niet mee. Het was erg zwaar geweest. Het was hen gelukt om het meisje zindelijk te maken en te leren paardrijden en zwemmen. Ook kreeg ze les om te leren spreken, maar dat lukte niet echt. In 2011 vertelde het koppel dat Dani zelf een glas uit de kast kon pakken en met water kon vullen. Ze was opener geworden, maar er waren ook grote problemen. "Ik probeerde haar gebarentaal aan te leren, maar gaf dat uiteindelijk op. Ze gebaarde nooit terug”, aldus pleegvader Bernie. “En ik deed constant alles wat ik kon om te voorkomen dat ze zichzelf verwondde of het huis beschadigde.” Ook kwam ze in aanraking met de politie door hoe ze in het openbaar met mensen omging. "Het werd steeds moeilijker om samen op stap te gaan. Ik moest uiteindelijk toegeven dat ik het niet alleen meer aankon.” Op haar achttiende ging ze in een groep met andere hulpbehoevenden wonen. Ze kan nog altijd niet spreken of lezen en het is onduidelijk of ze begrijpt wat je zegt.
Bron(nen): HLN