\n\n
Serge Hercberg, hoogleraar en epidemioloog, onderzoekt de Franse eetgewoonten en gebruikt daarvoor ondermeer een panel van 110.000 Fransen die hem vertellen wat hun eetgewoonten zijn.
Vandaag in Libération een interview met hem en het best denkbare nieuws is dit: de culinaire verscheidenheid in Frankrijk is intact en niet omver geblazen door mondiale eetgewoonten. Dat betekent bijvoorbeeld dat camembert, brie, Cantal, bleu d'Auvergne, Saint-Marcelin, reblochon, Roquefort, tommes de Savoye en welke andere kazen u maar kunt bedenken allemaal naast elkaar zijn blijven bestaan, nog afgezien van de vele 100den verschillende geitenkazen die allerlei regio produceren.
Kaas, vlees, boter, groente, gevogelte, vis, wijn; in Frankrijk is sprake van een duizelingwekkende diversiteit aan regionale producten en die blijven in grote mate van de landerijen en uit de zee komen. Waarna in talloos veel restaurants capabele mensen klaarstaan om hier tegen een bescheiden vergoeding iets lekkers mee/ van te maken.
Allerlei somberaars hebben al vaak verkondigd dat het allemaal veel minder is dan vroeger (ongetwijfeld) en dat het binnen afzienbare tijd zal zijn afgelopen met deze verscheidenheid. In werkelijkheid is dat dus niet het geval en dat is zo'n beetje het beste denkbare nieuws uit de westerse wereld.
Want eten en drinken, zoals een oude collega weleens zei, is het leukste dat je met je kleren aan kunt doen.
Vandaag in Libération een interview met hem en het best denkbare nieuws is dit: de culinaire verscheidenheid in Frankrijk is intact en niet omver geblazen door mondiale eetgewoonten. Dat betekent bijvoorbeeld dat camembert, brie, Cantal, bleu d'Auvergne, Saint-Marcelin, reblochon, Roquefort, tommes de Savoye en welke andere kazen u maar kunt bedenken allemaal naast elkaar zijn blijven bestaan, nog afgezien van de vele 100den verschillende geitenkazen die allerlei regio produceren.
Kaas, vlees, boter, groente, gevogelte, vis, wijn; in Frankrijk is sprake van een duizelingwekkende diversiteit aan regionale producten en die blijven in grote mate van de landerijen en uit de zee komen. Waarna in talloos veel restaurants capabele mensen klaarstaan om hier tegen een bescheiden vergoeding iets lekkers mee/ van te maken.
Allerlei somberaars hebben al vaak verkondigd dat het allemaal veel minder is dan vroeger (ongetwijfeld) en dat het binnen afzienbare tijd zal zijn afgelopen met deze verscheidenheid. In werkelijkheid is dat dus niet het geval en dat is zo'n beetje het beste denkbare nieuws uit de westerse wereld.
Want eten en drinken, zoals een oude collega weleens zei, is het leukste dat je met je kleren aan kunt doen.
Bron(nen): Libération