Grazia Migliosini (50) was toevallig op zee met
vrienden, om te vissen. Midden in de nacht hoorden ze een verschrikkelijk geluid: "Ik dacht aan meeuwen, die vreselijk aan het krijsen waren. Maar mijn vrienden zeiden: het zijn mensen, het zijn mensen. Toen zijn we omgedraaid, en meteen die kant uitgevaren. En toen zagen we het." Zeker 100 mensenhoofden, die soms boven de golven uitstaken en dan weer ondergingen. "Eerst denk je: 'Wat is hier aan de hand?' En dan twijfel je natuurlijk niet meer. We hebben zoveel mogelijk mensen uit het water proberen te halen. Maar het was heel moeilijk. Ze waren nat, velen zaten onder de olie die uit het gekapseisde schip was gelopen. Soms waren ze zo glad, ze gleden zo uit onze handen vandaan. Als we ze uit het water trokken zeiden ze 'Dank u, dank u'. Maar ik heb er zoveel zien verdrinken. Kunt u het zich voorstellen hoe het is als je iemand in doodsangst aanziet, en het lukt je niet om hem te redden?" Grazia en haar vrienden hebben 47 mensen uit het water gehaald. Als ze boord zijn, vaak warmgehouden met de kleren van de Italianen, kan er echt niemand meer bij. "We dreigden zelf te zinken, we konden niets anders meer doen dan daar weggaan. Maar ze bleven maar zeggen, in het Engels: 'Help onze kinderen, er zijn nog zoveel kinderen'." Grazia huilt nog altijd om de rest. Sinds de ramp bij Lampedusa zijn nog ongeveer 170 mensen vermist. 155 hebben het overleefd, 195 lichamen zijn geborgen.