Hoe kom je van het gezeur van je (schoon)moeder af?

Heb jij ook een (schoon)moeder, die maar aan je kop blijft zeuren? De eerste keer zeg je nog: 'Bedankt voor je advies, maar ik hou me toch liever aan mijn plan.' Blijft de ander doordrammen, dan hangt het van je geduld en je temperament af hoe lang het duurt voor je boos dan wel woedend wordt. Misschien belt je (schoon)moeder alweer over hetzelfde akkefietje, ontplof je en hang je op. Later krijg je wroeging, het is toch je moeder (of die van je partner), ze is al oud en ze heeft weinig andere mensen om tegen te zeuren. Kortom, je belt haar op je biedt je excuses aan. Gebeurt dat één keer, dan is er niets aan de hand. Je hebt een conflict en je lost het op, klaar.

Maar vaak is het een patroon dat zich steeds weer herhaalt. Familieleden (moeders voorop) geven ongevraagd advies en als je het naast je neerlegt en het loopt niet goed af, krijg je een 'zie je wel, ik heb het je toch gezegd ...'. Ze kennen jouw zwakke plekken en weten die maar al te goed te bespelen, ze bemoeien zich overal mee, stoken, drijven een wig tussen jou en anderen en strooien zout in open wonden. Maar tegelijkertijd blijf je geloven dat ze het beste met je voorhebben en dat ze je alleen maar willen beschermen.

In feite is het een moeder die jou (en je partner en je kinderen) eeuwig wil blijven bemoederen. Het zijn ingeslepen patronen en op oudere leeftijd veranderen die niet meer. De oplossing? Leer je woede beter te beheersen. Laat haar praten, luister geduldig, spreek haar niet tegen (dat scheelt je weer een half uur) en beantwoordt haar suggesties met 'Ja, misschien' of 'Ik zal er eens over nadenken'.

Bron(nen): The Globe and Mail