Hoe praat je met kinderen over terrorisme?

Je hebt net de kranten met vreselijke voorpagina's expres in de brievenbus laten zitten, maar dan stuurt de tablet, die tijdens een spelletje Jenga op tafel slingert, een pushbericht, 'Update: Nu 120 doden geteld'. Het is in dit internettijdperk onvermijdelijk dat je kinderen iets meekrijgen van schokkend en beangstigend nieuws. Dit weekend werden er dan ook veel tips gepubliceerd over hoe je met je kinderen over terrorisme praat. Eerst en vooral: Volgens traumapsychologen moet je het onderwerp niet uit de weg gaan. Afschermen is zinloos en vergroot alleen maar de angst. Je moet ook niet overschatten hoeveel informatie een kind aankan en de hele dag de televisie of radio aan hebben staan. Maak het onderwerp bespreekbaar en ga vragen niet uit de weg. Let op de signalen. 'Buikpijn' en niet kunnen slapen kan met het nieuws te maken hebben. Vraag door en bedenk dat het kind bang, boos of verdrietig kan zijn en dat niet ieder kind dat aangeeft. Als je zelf bang bent, ga dan wijs om met de angst. Als je je leven aanpast door je angst, bijvoorbeeld door ergens niet naartoe te gaan, probeer dat dan niet te laten merken. Hoe je met kinderen over terrorisme praat, hangt af van de leeftijd. Kleuters leven in een prachtige fantasiewereld waarin alles op te lossen is. Maar terrorisme is niet zomaar op te lossen en het is geen spelletje. Bovendien is het een abstract begrip voor ze en is 'Parijs' misschien wel direct om de hoek. Leg beknopt uit wat er gebeurd is, maar zeg daar duidelijk bij dat de kans heel erg klein is dat het hier ook gebeurt. Basisschoolkinderen willen meer informatie en zijn in staat tot abstract denken. Dat leidt vaak tot concrete vragen zoals 'hoe ver vliegen de stukken van je lichaam als er een bom ontploft?' Ook al zijn die vragen misschien schokkend, ga ze niet uit de weg. Leg uit wat terreur is en wat de redenen erachter zijn. Concrete informatie helpt vaak bij het begrijpen van de situatie, maar geef ook weer geen onnodig gruwelijke details. Tieners willen waarschijnlijk een rationeel, volwassen gesprek over de wereld. Wellicht zijn de bang omdat hun wereldbeeld is veranderd, en Parijs kennen ze waarschijnlijk wel van een vakantie of een schoolreis. Nog belangrijker dan praten, is luisteren. Laat het kind, van welke leeftijd ook, zelf vertellen wat het gehoord, gezien of gelezen heeft. Geef de ruimte en laat het kind het gesprek leiden. Doe dit liever niet vlak voor bedtijd. Nog een paar tips op een rijtje: - Laat emoties toe, zo kunnen kinderen de gebeurtenissen een plek geven - Leg uit hoe zeldzaam zo'n aanslag is en dat het daarom groot nieuws is maar dat het niet betekent dat het nu altijd overal onveilig is - Maak het niet dramatischer dan het is, maar maak de aanslagen ook niet minder erg. Blijf bij de feiten, leg uit dat terroristen geweld gebruiken om aandacht te krijgen - Vertel ook dingen waardoor een kind zich misschien veiliger voelt, bijvoorbeeld dat mensen van alle religies deze aanslagen heel erg vinden en dat hulpverleners alles doen om slachtoffers te helpen - Hoe alles zit is niet meteen duidelijk. Je mag best tegen je kind zeggen 'er is nog veel onduidelijk' - Als een kind 'er iets aan wil doen' is dat heel goed, zo leren ze omgaan met onrecht. Ze kunnen een tekening maken, iets schrijven of iets posten op de site van het Jeugdjournaal. Zo zien ze ook dat andere kinderen hetzelfde reageren - Zorg bij een ouder kind dat de instellingen van sociale media goed staan. Zo start een filmpje met vluchtende en schreeuwende Fransen bijvoorbeeld niet ineens vanzelf. Kortom, filter het nieuws - Kijk ongemerkt minder nieuws. Ga bijvoorbeeld eten als het journaal begint of leg de krant op een stapel als je merkt dat een kind wat angstig wordt    

Bron(nen): Het Laatste Nieuws Kindercorrespondent