In Somalië staan alleen de slachtoffers van verkrachting in het beklaagdenbankje

Fatima, een 14-jarig Somalisch meisje, werd verkracht door een chauffeur van een 'tuk-tuk' (bakfiets), maar de man werd niet lastig gevallen. Zij, daarentegen, werd beschuldigd van prostitutie, gearresteerd en gedurende een maand opgesloten; gelegenheid genoeg voor een politieman om haar opnieuw te verkrachten. In Somalië, één van de ultra-conservatieve landen in de Hoorn van Afrika, is seksueel geweld wijdverspreid en leidt het zelden tot vervolgingen. Net als Fatima (een pseudoniem) is het vaak het slachtoffer dat zich in de beklaagdenbank bevindt. 'We vechten om deze houding van het beschuldigen van de slachtoffers te veranderen', zegt Fartuun Adan, die leiding geeft aan het Elman Center voor Vrede en Mensenrechten in Mogadishu, waar iedereen die diverse soorten van seksueel geweld ondergaat toevlucht, zorg en ondersteuning kan vinden. 'Mannen die verkrachten moeten daar de gevolgen van dragen', vervolgt ze. Een tenger meisje van slechts 1,50 m, Fatima, werd opgevoed door haar tante in één van de ellendige ontheemde kampen in de Somalische hoofdstad. Als ze niet op de Koranschool zit, produceert en verkoopt Fatima snoep bij haar tante. Op weg naar een van haar verkooppunten nam de bestuurder van een tuk-tuk haar mee naar een afgelegen plek en verkrachtte haar. Gewaarschuwd door het lawaai, arresteerde de politie het meisje en haar aanvaller. Deze laatste werd al snel vrijgelaten en Fatima beschuldigd van prostitutie. 'De politie hield me vast en vertelde me dat ik schuldig was', fluistert ze. Gedurende een maand probeerde haar tante haar vrij te krijgen. Tijdens die detentie werd Fatima eigenlijk herhaaldelijk verkracht door politieagenten. De tante probeerde de autoriteiten te waarschuwen: 'Ze vertelde me dat ik zo niet mocht praten en dat ik moest vertrekken.' Als Fatima eindelijk is bevrijd door de militanten, getraumatiseerd, dreigt ze nog altijd te worden vervolgd voor prostitutie. 'Zij was vol van leven en vreugde,' zei haar tante. Vandaag 'is ze niet hetzelfde.' Volgens het Fonds van de Verenigde Naties voor Kinderen (Unicef) vormen jonge vrouwen en meisjes in vluchtelingenkampen een 'systematische prooi', vaak voor leden van de veiligheidstroepen. Vorig jaar heeft de ngo Human Rights Watch gevallen van verkrachting en seksuele uitbuiting gemeld door soldaten van Amisom, de kracht van de Afrikaanse Unie (AU) ingezet in Somalië sinds 2007. Een AU onderzoekscommissie erkent 'het bestaan ​​van gevallen van seksuele uitbuiting en verkrachting in de Force' te hebben ontdekt, echter ervoor te zorgen dat het fenomeen 'lijkt niet op grote schaal.' De onderzoekers geven toe dat ze zouden andere gevallen geen 'kwade wil' en 'onwil' van bepaalde gesprekspartners toeschrijven om hen te helpen bij hun onderzoek. 'Als je niet naar de politie kan gaan zonder angst, waar kan je dan naartoe gaan?', vraagt ​​Fartuun Adan, tijdens het uitleggen van het doel van het Elman Centre, dat ze inneemt met haar dochter Ilwad Elman. Het 15-beds toevluchtsoord is geschikt voor slachtoffers van verkrachting en seksueel geweld van alle soorten, met inbegrip van genitale verminking, die alle Somalische vrouwen vrijwel bereiken, maar ook vroegtijdige en gedwongen huwelijken, die wijdverbreid zijn. Marian (een pseudoniem), 18 jaar oud, is één van deze bedden. Een jaar geleden werd ze gedwongen om een ​​oudere man te trouwen. 'Een beslissing van mijn vader, ik had geen keus,' zei ze. Niet meer dan het hebben van seks - zonder toestemming - met haar nieuwe echtgenoot. Geslagen bleef Marian weglopen en haar vader bleef haar terugbrengen naar haar man. 'Wanhopig' probeerde ze uiteindelijk zichzelf in brand te steken. De vlammen werden gedoofd door de buren, maar hebben zweren op haar armen en borst achter gelaten. De slachtoffers beginnen nu te praten. Ondanks de frequentie van seksueel geweld in Somalië, ondanks de schaamte en het stigma, biedt Fartuun Adan een glimp van de vooruitgang. 'Er zijn niet minder dan verkrachting. En de overheid, families, clans, niemand om erover te praten. Maar vrouwen, beginnen zich nu te uiten, 'zegt ze. 'Toen we begonnen te praten over verkrachting in 2010, was iedereen stil. Nu, wordt aanvaard dat er een probleem is, dus we zijn aan het invoeren van een nieuwe fase, 'dat is weten' hoe het in te passen,' zei ze. De Somalische Voorlopige Grondwet van 2012, geschreven onder de invloed van de internationale gemeenschap dat fragiele Mogadishu autoriteiten op armlengte ondersteunt, verbiedt 'alle vormen van geweld tegen vrouwen' en verbiedt 'FGC meisjes', beschreef 'oefenen wreed en vernederend.' Het vereist ook de toestemming van beide volwassen echtgenoten voor het huwelijk. Maar geen van de relevante wetten zijn nog niet gestemd, in een land dat 20 jaar in chaos steekt, waar de overheid moeite heeft om haar gezag te leggen buiten de hoofdstad, onder de constante aanvallen van Shebab islamisten. Somalië is zonder echte centrale autoriteit sinds de val van Siad Barre autocraat, die werd gedreven in een burgeroorlog en geleverd aan clan milities, criminele bendes en islamitische groeperingen. 'Seksueel geweld is een van de erfenissen van de oorlog in Somalië,' oordeelt Adan Fartuun.

Bron(nen): l'Avenir.net