Mannelijke agressie minder erg dan vrouwelijk venijn

Bij agressie denk je algauw aan fysiek geweld en dat wordt geassocieerd met mannen. Aan vrouwelijke agressie - in de vorm van sociale of relationele agressie - wordt minder aandacht besteed. Bij sociale agressie is er geen sprake van fysiek geweld, maar wel van emotioneel en psychisch geweld. Uitingen van vrouwelijke agressie zijn: uitsluiten, negeren, pesten, roddelen, geheimen doorvertellen, geruchten verspreiden, enz. De agressie wordt niet openlijk geuit, maar wordt verborgen en geminimaliseerd: het is maar een 'plagerijtje'. Dat maakt het voor het slachtoffer moeilijker om erop te reageren.

In een groep van meisjes of vrouwen is er meestal eentje die de macht heeft, de 'bijenkoningin' en een groep volgelingen. De volgelingen doen wat zij wil, zij kan charmant zijn als ze dat wil, ze manipuleert anderen en zij bepaalt wat goed en kwaad is op basis van de loyaliteit die haar volgelingen tonen. Zij is ook degene die bepaalt wie het slachtoffer zal worden.

De effecten van sociale agressie kunnen langduriger en schadelijker zijn dan die van fysieke agressie. Dat is vooral zo tijdens de adolescentie, omdat acceptatie door leeftijdsgenoten dan uitermate belangrijk is. Daar komt nog bij dat het slachtoffer weinig steun krijgt van leraren. De pester is vaak een populaire en charismatische jonge vrouw en men gelooft niet snel dat zij zich daaraan schuldig zou maken.

Als een jongere verstrikt raakt in een web van sociale agressie, vermindert dat het gevoel van eigenwaarde. En dit kan voor gevolg hebben dat de jongere zich gedurende de rest van zijn leven minderwaardig en onveilig blijft voelen. Ook kan het moeilijk blijven om anderen te vertrouwen en om open te staan voor intieme relaties.

Bron(nen): Psychology Today