\n\n

“Mijn zoon vermoordde zijn zusje. Mij liet hij leven zodat ik voor altijd zou lijden”

Samenleving
door Adminzaterdag, 23 december 2017 om 13:04
welingelichtekringen header 1
Het is de grootste nachtmerrie die er bestaat: je zoon vermoordt je dochter. Het overkwam Charity Lee. Ze vertelt er over in een documentaire op Investigation Discovery. Tien jaar geleden bracht haar toen dertienjarige zoon Paris Bennett zijn zusje Ella van vier om het leven. “Je vertelde vroeger altijd dat je nooit iemand zou kunnen doden, tenzij die je kinderen iets aangedaan zouden hebben. Ik wed dat je nooit had gedacht dat het zo zou uitdraaien,” zei hij tegen zijn moeder.
Op 4 februari 2007 stuurde Paris de oppas naar huis en ging hij naar de slaapkamer van zijn zusje. Daar sloeg hij het kind, verstikte haar en stak zeventien keer met een mes. Vervolgens telefoneerde hij zes minuten met een vriend om daarna het noodnummer te bellen. Hij deed alsof hij de instructies voor eerste hulp opvolgde, maar in werkelijkheid deed hij niets.
Eerst zei de hoogbegaafde tiener dat hij hallucineerde en Ella voor een brandende demon aanzag. Later veranderde hij zijn verhaal en vertelde hij dat hij die ochtend wakker was geworden met de zin om iemand te doden. Hij was van plan om ook zijn moeder te vermoorden. “Maar hij bedacht zich, omdat het een stuk moeilijker bleek om iemand te doden dan hij had gedacht”, aldus Lee. “En omdat hij besefte dat als hij mij doodde, ik misschien vijf, tien of vijftien minuten zou lijden. Terwijl als hij me liet leven, ik zou afzien voor de rest van mijn leven.”
Paris wilde zijn moeder straffen die na tien jaar clean te zijn geweest een jaar eerder weer kort heroïne had gebruikt. De jongen bezocht op verzoek van zijn moeder al eerder een psycholoog. Daar zei hij dat hij al moorddadige gedachten had sinds zijn achtste. Hij maakte er gruwelijke tekeningen over. Tegen de documentairemakers zei hij nog: “Ik koos er bewust voor om het te doen. Er was geen sprake van een aanleg. Ik ben niet gek en heb geen mentale ziekte.”
Bron(nen): HLN