Lance Armstrong was het grote voorbeeld. Als sportman die kanker overeefde. En als actievoerder in zijn organisatie LiveStrong. Niet zo gek dat je dan (als je van tattoos houdt...) een
tattoo laat zetten om je steun voor Armstrong en zijn moedige strijd tegen kanker kenbaar te maken. Maar nu? Armstrong is een oplichter gebleken. Strong bleek Strong te zijn. Zijn kanker was te genezen. Zijn ziekelijke bedrog met doping niet. Armstrong heeft LiveStrong verlaten. Maar die tattoos die zijn er nog op het lichaam van zijn ex-fans. Hoe vaak moeten de dragers van die gele plaatjes - niet zelden zelf overlevers van kanker - uitleggen dat het heus niet alleen om Armstrong ging. Dat het gevecht tegen kanker door gaat. Na een tijdje worden ze vast mesjokke van dat gezanik over die verduivelde tattoos. Dan maar geen korte mouwen. Snel een blouse aan in het zwembad of aan het strand. Of je blijft trots op de tattoo, zoals Jeremy Nienhouse uit Denver die net als Armstrong zaakbalkanker overleefde. Omdat Armkstrong daar in de publicieit zo veel aandacht voor vroeg ben ik waarschijnlijk eerder gediagnostiseerd, zegt Nienhouse. 21 mensen die waarschijnlijk flink spijt hebben van hun tattoo: