\n\n

Onthutsende brief van Millenial: ''Je bent nog maar 23, stop met haasten''

Samenleving
door Jeannette Krasmaandag, 21 december 2015 om 13:06
welingelichtekringen header 1
De Canadese Susie Pan schrijft op Medium.com aan zichzelf. ''Je bent nog maar 23. Je hebt nog 657.000 uur om te doen wat je wil. Stop met je door het leven te haasten.'' ''Een dag heeft maar 24 uur en ik voel me gedwongen om iedere minuut op de meest productieve manier te besteden,'' schrijft de ambitieuze marketingmanager. ''Als ik ontbijt, kijk ik naar een tutorial. Als ik reis, luister ik naar een podcast en als ik op een bus wacht, moet ik een nieuwsartikel lezen. Als ik dat niet doe, heb ik het gevoel dat ik achterloop." Als Pan haar CEO om feedback vraagt, zegt hij altijd dat het goed gaat en ze zo door moet gaan. Dat vindt ze vreselijk: "Dat was de slechtst mogelijke feedback die ik maar kon krijgen, dacht ik. Ik wil niet iemand zijn die het gewoon goed doet. Dat klinkt als middelmatigheid. Ik wil groot zijn, excelleren, simpelweg fantastisch zijn. Omdat iedereen mij vertelt dat dit mijn gouden jaren zijn, voel ik me bijna verplicht om mijn 'output te maximaliseren', zoals dat zo mooi klinkt.'' Toch begon de slimme Millenial na enige tijd te twijfelen aan haar grenzeloze ambitie. "Waarom wil ik het eigenlijk zo graag maken, waarom wil ik naar San Francisco verhuizen? Is dat wat ik echt wil? Ik besef steeds meer dat presteren belangrijk is, maar dat een gezin, persoonlijke ontwikkeling en balans dat ook zijn." ''Ik voel me schuldig dat ik die balans wil en dat is verkeerd,'' stelt ze. ''Terwijl niemand mij zal zeggen dat het slecht is om die balans te willen, zorgt onze door productiviteit geobsedeerde cultuur in combinatie met een gevoel van urgentie wel voor dit oordeel.'' Ze besluit het rustiger aan te gaan doen. "Ik ben slechts 23. Binnen anderhalf jaar ben ik een kwarteeuw oud. Dat geeft mij nog driekwarteeuw om te leren en succes na te streven. Dat zijn 657.000 uren. Susie, je bent slechts 23. Stop door het leven te racen", schrijft Pan in haar conclusie.
Bron(nen): De Morgen