\n\n
Nergens is complotteren en samenzweren preciezer geregeld dan in de katholieke kerk. Sinds in de middeleeuwen het conclaaf ontstond als middel om de hoogste man van de kerk te kiezen zijn ook de samenzweringen daaromheen georganiseerd. Vanaf de dood (of het vertrek) van een paus weten de kardinalen, ditmaal ongeveer 115, dat een van hen binnen een paar weken oppermachtig zal zijn. Maar om die oppermacht te krijgen moet hij in het gevlei komen bij zijn toekomstige ondergeschikten. In de privékamers van de duurdere restaurants rond Piazza Navona en in de gangen van Vaticaan en curiegebouwen gonst het nu van namen en coalities. En als het smeden van zo'n coalitie goed gaat duurt het conclaaf heel kort, want dan is de paus daarvoor al gekozen, zoals in het geval van Ratzinger. En als dat niet lukt, dan komt het er in het conclaaf op aan, zoals bij Karol Woytila. Het conclaaf is eigenlijk dus al begonnen, maar zonder witte rook.