\n\n
In het vlees uit de kop van rivierkreeftjes zit een hoog gehalte aan verontreinigingen zoals zware metalen, dioxines en pcb's. In het staartvlees is dat gehalte veel lager. Het is daarom beter om alleen staartjes van rivierkreeften te eten. Voor het maximale gehalte aan verontreinigingen in het kopvlees moet een norm worden vastgesteld, aangezien dit vlees wel in recepten wordt gebruikt, vindt onderzoeksinstituut Wageningen Environmental Research (WENR), onderdeel van de Wageningen Universiteit.
Rivierkreeftjes zijn invasieve exoten die eigenlijk niet in Nederlandse wateren thuishoren. Ze veroorzaken veel overlast en worden op grote schaal gevangen. Sinds 2010 mogen opgeviste rivierkreeften voor consumptie worden aangeboden. In sommige horecagroothandels zijn in Nederland gevangen rivierkreeften te koop, een aantal restaurants heeft de beestjes op de kaart staan. Maar tot nu toe was niet bekend of het eten van rivierkreeftjes uit Nederland gezondheidsrisico's met zich meebracht. De dieren nemen namelijk verontreinigingen uit waterbodems in hun lichaam op.
Onderzoekers van WENR hebben rivierkreeftjes van 22 locaties verspreid over het land onderzocht op zware metalen, pcb's, dioxines en PFAS. Alle metalen werden teruggevonden in zowel de kop als de staart van de dieren. Dat is volgens de onderzoekers niet verwonderlijk, aangezien alle metalen van nature ook in waterbodems voorkomen. Maar het gehalte een dioxines en pcb's was in het kopvlees veel hoger dan in het staartvlees. Dat komt doordat die stoffen zich ophopen in vetrijke weefsels en organen, die bij rivierkreeften in de kop zitten. Ook de meerderheid van vervuilingen met PFAS werd in kopvlees gevonden.
Staartvlees is spiervlees en daarvoor gelden Europese normen. Vlees uit rivierkreeftstaartjes bleef vrijwel altijd onder de in de normen genoemde grenswaardes. De onderzoekers bevelen sterk aan om ook normen vast te stellen voor het bruine kopvlees, aangezien dat wel geserveerd en gegeten wordt maar een veel hoger vervuilingsgehalte heeft.