Waarom bijten we op onze nagels?

Het kan het uiterlijk van de handen verpesten, het is onhygiënisch en het kan zelfs pijn doen als je te ver doordrijft; dus waarom bijten we dan op onze nagels? Dat vroeg Tom Stafford van MindHacks zich ook af, hij ging op onderzoek uit en beschrijft zijn bevindingen op . Overigens is Stafford zelf ook een onverbeterlijke nagelbijter. Ondanks de duidelijke nadelen en verschillende pogingen om te stoppen, is het hem nooit gelukt om het helemaal op te geven. Daarom zocht hij antwoord op de vraag wat iemand een nagelbijter maakt en of er een oplossing is. Literatuuronderzoek leerde hem dat ‘onychofagie’ de medische term is voor overmatig nagelbijten. Psychiaters classificeren het als een probleem met de impulscontrole; maar dan hebben we het meteen over de extreme gevallen waarbij psychiatrische hulp vereist is, zoals er ook mensen zijn die overmatig aan hun haar trekken of huid plukken. De meeste mensen die nagelbijten laten het echter niet zo ver komen en bijten zonder ernstige bijwerkingen. Voor de meeste mensen is nagelbijten dan ook geen enorm probleem, maar toch zouden de meesten er graag mee stoppen. Ook psychotherapeuten hebben enkele theorieën bedacht over het nagelbijten. Zo denkt Sigmund Freud natuurlijk dat het komt door een ontwikkelingsstoornis tijdens de orale fase (de eerste 21 maanden van het leven). Volgens Freud is een orale fixatie te verklaren door verschillende factoren: over-/ondervoeding, langdurige borstvoeding of een problematische relatie met de moeder. Naast nagelbijten heeft orale fixatie nog een tal van andere symptomen: een sarcastische persoonlijkheid, roken, alcoholisme en een liefde voor orale seks. Andere therapeuten suggereren dat nagelbijten het gevolg is van angst of innerlijke vijandigheid; het is een vorm van zelfverminking. Verder onderzoek loopt echter op weinig uit, er zijn slechts een handvol studies die informatie bieden over een mogelijke behandeling van het nagelbijten. Eén onderzoek geeft aan dat elke behandeling die mensen bewust maakt van hun gewoonte blijkt te helpen. Bij gebrek aan concreet bewijs, besloot Stafford om zijn eigen theorie te ontwikkelen. Hij denkt dat nagelbijten geen specifieke oorzaak kent, maar dat het komt doordat nagelbijten een gewoonte is die eenvoudig is aan te leren. Daarna wordt de gewoonte een routine en is het verschrikkelijk lastig om er weer van af te komen.

Bron(nen): Mind Hacks