\n\n
Twee Belgische verpleegkundigen schrijven over wat ze hebben geleerd van hun stervende patiënten. Belangrijkste les, een cliché dat niet vaak genoeg kan worden herhaald: Geniet van het leven. Christine De Coninck en Ann Brusseel werken op de afdeling palliatieve zorg van het UZ in Gent. Hun patiënten snakken niet naar wereldreizen of parachutesprongen, wel hadden ze graag meer plezier gemaakt en van het leven genoten. Veelal zeggen ze op hun sterfbed: 'Had ik maar niet zo hard gewerkt'. De auteurs schrijven daarover: 'Genieten, Vlamingen blijven het er moeilijk mee hebben. Mensen denken veel te vaak aan presteren of aan het plannen van zaken die nog dienen te gebeuren, en hebben het afgeleerd om bewust stil te staan bij heel gewone dingen die je gelukkig zouden kunnen maken.' Sommige mensen hebben te weinig echt genoten van het leven en nemen zichzelf dit kwalijk als ze stervend zijn. 'We voelen vaak gevoelens van spijt bij de stervenden: Had ik mijzelf maar wat meer geluk gegund tijdens mij leven, horen we dan.' De verpleegkundigen raden dan ook aan om niet van vakantie tot vakantie te leven, maar gelukkig te zijn op een gewone dag. Dat beseffen we vaak pas als we bijna dood zijn.
Bron(nen): Knack