\n\n
Edith Bosch ging op de Spelen voor goud, maar toonde zich toch gelukkig met brons. Het was voor de 32-jarige judoka in de klasse tot 70 kilo haar derde olympische medaille. Daarmee is ze het meest succesvol in het vaderlandse vrouwen-judo ooit. ,,Ik ben best trots. Er zat deze keer niet meer in. Brons is ook heel mooi''. Edith Bosch won al zilver op de Spelen van 2004 in Athene en brons vier jaar later in Beijing. Ze wilde het dolgraag afsluiten met goud in Londen. ,,Ik heb een foutje gemaakt en dat werd meteen afgestraft''. In de kwartfinales tegen de Duitse Kerstin Thiele liep ze al snel tegen een schouderworp aan. ,,Ook in die partij was ik beter. Maar ik was iets te gehaast. Ik heb alles gegeven, maar dat foutje kostte me de finale''. Het kostte moeite de zwaar ontgoochelde Edith Bosch weer op te laden voor de herkansing tegen de Japanse Haruko Tachimoto. De viervoudige Europese kampioene vocht minutenlang tegen haar teleurstelling. ,,Het was erg moeilijk voor me om de knop te kunnen omzetten''. Met behulp van onder meer Elisabeth Willeboordse slaagde de begeleiding erin de treurende judoka tijdig op te vijzelen. In de partij om brons wilde Edith Bosch koste wat het kost de Zuid-Koreaanse Hwang Ye-sul verslaan. In vier voorgaande duels tegen haar had de Nederlandse nooit verloren. Na acht lange minuten moesten de drie scheidsrechters de winnares aanwijzen. Alle drie vlaggetjes wezen naar Edith Bosch. ,,Goud zat er helaas niet in. Maar ik ben hier ook heel blij mee''. En bondscoach Marjolein van Unen: ,,Ik denk dat Edith mag terugkijken op een heel mooi toernooi. Het is knap als je zo hard kunt terugvechten. Er is weer een Nederlandse medaille binnen''. De nationale afvaardiging op de Spelen kon zo'n succes zeer goed gebruiken, want voor de rest verliep de woensdag uiterst teleurstellend.