"Ik zag spoken, wist niet meer wat echt was": wat ultralopen doet met een mens

Het is een klasse apart, de ultraloper. Zo reed de Belg Matthieu Bonne (29) 3619 kilometer op de fiets in één week, Karel Sabbe (34) liep 160 kilometer in 60 uur tijd. Beiden sliepen weinig en vroegen het uiterste van hun lichaam, tot ze hallucineerden aan toe.

“Ik zag soms akelige zaken. Spoken", vertelt Bonne bij HLN. "Mensen die al overleden zijn. Je weet niet meer wat echt is. De eerste keer dat je dat overkomt, is bangelijk. Dan heb je het punt bereikt dat je hoofd even rust nodig heeft. Ik deed dan een kort dutje van tien minuten.”

Hallucineren is voor ultrasporters niet vreemd. Het is zelfs vrij normaal bij mensen die zo weinig slapen en zoveel van hun lichaam vragen. Karel Sabbe zag bomen in mensen veranderen en sprak met een vuilnisbak. Erik Scharpé, nog zo'n extreme sporter, begon bij een temperatuur van -54 graden met Disneyfiguren zoals Peter Pan te praten. “Heel gek. Je weet wel dat ze er niet zijn en toch zegt je verstand wat anders.”

Sportarts Ruud Van Thienen legt bij HLN uit dat dit soort prestaties lang niet voor iedereen zijn weggelegd. “Wilskracht kent z’n beperkingen. Soms lukt het niet om ‘even’ op de tanden te bijten. De ongemakkelijke waarheid is dat niet iedereen er genetisch voor in de wieg is gelegd. Genetica bepaalt in welke mate je snel of traag herstelt van een spierblessure, van een inspanning recupereert tijdens je slaap en hoe lang je maag en darmen erover doen om voeding op te nemen. De één heeft daar drie uur voor nodig, de ander twee of zes uur. Om extreme sporten te doen moet je eigenlijk in elke genetische klasse quasi de loterij gewonnen hebben.”

Bron(nen): HLN