\n\n
Toen Michael Rasmussen in 2007 bijna de Tour de France won, was heel Nederland trots op hem. Rasmussen is weliswaar een Deen, maar hij reed voor de Rabo ploeg, en dus was hij een beetje Nederlander. Maar toen bleek dat hij ons – heel Nederland dus – had verraden. Hij had gelogen over waar hij was geweest in de maanden voor de Tour de France. Die leugens dienden om dopinggebruik te maskeren. Heel Nederland leefde mee met de Rabo ploeg die zo hard werd geraakt door de oneerlijke Deen. De Rabo ploeg was zuiver en eerlijk, en kon niet anders dan deze kennelijke oplichter ontslaan. Een oplichter blijkt het inderdaad te zijn geweest. 'Epo, groeihormonen, testosteron, insuline, cortisonen en bloedtransfusies.' Het hele rijtje heeft hij gebruikt. Maar intussen weten we dat zijn hele ploeg aan de dope was. Het probleem van Rasmussen was voor de Rabo ploeg niet dat hij doping had gebruikt, maar dat hij was betrapt. Dat heel Nederland boos op hem was, destijds, omdat hij die arme Rabo ploeg had verraden slaat dus postuum nergens op. Rasmussen verdient onze excuses. Hij was de beste van de gedrogeerde renners. En dus de beste van alle renners.